Sandalen in de woestijn

Sandalen.
Waarom had ze sandalen gekocht. Ah tja... het was warm... Dus het was logisch. Het was niet leuk als je uh... als het warm was gewoon dichte schoenen kocht, of wel dan? ah tja, het was niet haar logic. Ze haar haren in een hoge staart gedaan en had besloten een topje aan te doen die haar buik wat bloot liet. Ze had een shortje aan. De temperaturen lagen echt niet normaal hoog vandaag. Ze had een zonnebril op haar neus en wandelde in een forse tred verder in de richting van de power plant. Geen idee waarom. Ze keek even op toen ze een geluid hoorde. Met een zucht draaide de roosharige zich om naar de rode krokodil, die aan het porren was in het zand. "Wat doe je nu weer Law?" klonk er terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en even haar hoofd licht schuin hield. De ground, dark type keek even op en keek daarna weer naar de put. Hij was schijnbaar ergens blij met dit... geval. Dat was mooi voor hem natuurlijk. eZe rolde even met haar ogen, overduidelijk licht geïrriteerd over dit ding. Met een zucht wandelde ze naar de put toe en boog ze zich wat naar voren, om een mooi en deftig zicht te krijgen op wat de rode ground Pokémon haar wilde laten zien. haar staart viel hierbij over haar schouder... iets dat ze niet meteen gewoon was, dus ze sloeg deze even met een korte slag weg... Zo... weer op der rug ermee. ze tuurde even in het hol... en zag daar plots... Een hele nest mini sandiles liggen. "Oh... my... Freakin. Arceus." zei ze met een brede glimlach waarna ze bij de meest amazing en geweldige pokemon neerdook en ze begon te huggen. Omg. So cute. baby sandalen. Why. Ze waren gwn te cute. AAAGH. Lawrence glunderde even bij het zicht van zijn gelukkige trainer... en daardoor duwde hij liefkozend zijn neus tegen haar aan. "Nee! ga weg Lawrence! IK BEN BEZIG!" Beste trainster ever. Ze duwde de kleine Sandalen in haar gezicht. Maar de Sandile hadden andere plannen en opeens hadden ze haar allemaal gebeten met hun mini tandjes... Haar ogen werden groot en ze probeerde ze los te krijgen. "Brave... Sandile... please... Maat mijn alles los..." GVD KUTBEESTEN.

-Nathan

Hij had van ergens een fabulous zonnebril weten te halen, en had die dan dus ook lekker droog op. Zoals gewoonlijk was er een flinke zandstorm in de badlands, dus daarover gaan piepen had het ook weer helemaal geen nut. Verderop was Aella, maar was aan het rondderpen in het ehm ja, zand dat letterlijk overal was. Hij hield met een hand zijn fedora vast, die toch wel wat hielp tegen het zand, ha, en ze zeiden dat zo een ding enkel een mode accessiore was. Al klonk het vaagjes, was het te horen hoe er verderop een soort geschreeuw klonk, what the. Hij keek om zich heen, om een een rode krokodil te zien, met nog een ander vaag figuur dat het ergens moeilijk mee leek te hebben. In de eerste instantie had de groenharige er geen aanstalten toe gemaakt om dit persoon te helpen, tot hij merkte dat ze hem toch wel bekend voorkwam. Hij zuchtte lichtjes, om daarna haar richting op te lopen. Eenmaal in de buurt klonk er van de jongen "Hoe the hell is je dit gelukt?" echt, als het aan hem lag had de blondine er een kracht voor, onhandig zijn. Ondertussen probeerde hij een van de Sandile haar los te laten raken.

Ja, het gebeurde wel eens. Zo heel af en toe een keer. Ja, dan was ze lomp. Maar zo was ze niet altijd... Okay. met een zucht van haar lippen probeerde ze de dingen van haar af te krijgen, waardoor haar aandacht volledig op dit proces was. "Hoe the hell is je dit gelukt?" Klonk er dan ook redelijk plots, waardoor haar rode ogen al snel de jongen vonden. Nathan. DE ander probeerde ondertussen ook die beesten van haar af te krijgen. Okay, thanks. Hij was toch nog aardig... Wist ze wel hoor... "Karma," zei ze even met haar kiezen op elkaar terwijl ze even en hevige slag gaf aan een Sandile en deze piepte en haar losliet. Okay... Hun snuit leek gevoelig. Meppen die handel. YES.

Ondertussen leek Tawnee ook al door te hebben dat hij er was, gezien ze met haar iezen op elkaar een antwoord had gegeven. Nog net aan had hij het woord 'karma' kunnen onderscheiden van alles. Iets waardoor hij kort moest grinniken. Ondertussen leek de rozeharige de laatste mini-krokodil van vaan te hebben weggestompt, gezien Nathan er ook al eentje had weggehaald. "Vandaar dus." gaf hij dan ook droog antwoord, waarna hij de Sandile die hij voor de een of andere reden nog steeds vast had, in het zand een eind verderop gooide. Hierna keek hij haar weer aan door zijn bril, lichtjes fronsend.

DE ander leek het allemaal heel amusant te vinden. ha-ha. Hilarisch natuurlijk! Not. Ze gromde even binnensmonds. Nu wilde ze LAwrence slaan en ook nog eens heel hard. HIj was een echt bitch en dat was gewoon gemeen ok. Echt niet te accepteren. Toen de laatste Sandaal weg was, kon Tawn weer haar lichaam vrij bewegen zonder belemmerd te worden door een zandkrokodil. "Vandaar dus." zei hij even. Op zijn gewoonlijke, droge toon natuurlijk. Ze keek hem ietwat nijdig aan, duidelijk niet zo blij met de toon van hem. Maar ah, wat kon ze ertegen beginnen eh? "Nog geen haar veranderd, wat een feest," zei ze op de meest neutrale toon ever. Ze was zo blij. Woo-hoo... Not... Gvd...

Hij had doorgekregen dat de ander wat gromde, maar Nathan had er eigenlijk niet eens meer op gereageerd, besloten dat he tniet de moeite waard was. Zodra hij de reden had gehoord waarom, welke blijkbaar puur karma was, had hij droog op zijn eigen manier gereageerd. Meteen werd hij nijdig aangekeken, iets waarop de groenharige greens. Kort grinnikte hij toen de ander dan ook sprak dat hij geen haar was veranderd, om de meeste droge, maar neutrale toon ooit. Uiteraard was hij niet veranderd, waarom zou hij dat doen namelijk? "Wat had je dan verwacht? Dat ik ineens aardig was?" het was immers vrij bekend, vooral voor de ander, dat hij zeker niet het aardigste persoon was, alles behalve zelfs.