Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptywo dec 30, 2015 5:36 pm

Het was een klare zaterdagochtend en Jean-Pierre kwam net om elf uur aan in Lavaridge Town. Hij zou zijn overgrootoma, Tina, bezoeken. Het was een langer reis geweest vanuit Rustboro City en had om die reden zijn vertrouwde Keyboard maar niet meegenomen. Hij had wel zijn mondharmonica meegenomen, omdat hij wist dat zijn overgrootoma dat ook erg mooi vond. Hij had uiteraard wel al zijn pokémon meegenomen. Oma Tina zag hen namelijk ook een beetje als achterkleinkinderen en kon altijd opgevrolijkt worden door hun fratsen. Hij had wel wat eten en drinken meegenomen voor de reis natuurlijk. Hij heeft toch zeker wel twee en een half uur moeten lopen en toen nog een ritje moeten maken met de kabelbaan. Jean-Pierre kon niet wachten om Colin en Mimi aan haar voor te stellen. Hij was erg trots op hoe hij Colin had gevangen en was dolblij toen hij Mimi had gekregen.

Hij liep Lavaridge Town binnen en merkte al meteen dat daar een kalme sfeer heerste. Ook was er een aangename temperatuur. Waarschijnlijk van alle hete bronnen. De populatie bestond vooral uit bejaarde mensen en daar moest hij even aan wennen. Hij had daar wel over gehoord, maar de mensen die je onderweg tegenkomt zijn vaak kinderen of jongvolwassenen. Hij keek even rond, want hij wist nog niet precies waar ze woonde. Hij had haar wel al vaker gezien, maar dat was toen ze nog wel eens in Rustboro op bezoek kwam en alle andere bezoekjes aan Lavaridge Town waren toen hij nog te jong was om goed op te kunnen letten op de geografische ligging van alle gebouwen.  “Excuseert u mij, maar ik ben op zoek naar Tina Osveld. Weet u misschien waar zij woont?” Vroeg hij aan een oude man met een dikke grijze baard en een zonnebril op. “Op zoek naar Tina hè? Die zit rond deze tijd meestal nèt te ontbijten. Zij is zo ongeveer de enige persoon die zo lang uitslaapt. Je hoeft alleen maar rechtdoor te lopen hier en dan is het het laatste huis aan je rechter hand.”  Zij hij met een bulderende oude mannen stem. “Dank u wel meneer en ik wens u nog een fijne dag.” Zei hij tegen de man en liep verder. “Goh, zulke goede manieren heb ik al een tijdje niet meer gezien” Zei de man hoe hij dat Jean-Pierre verder liep.

Niet lang daarna kwam hij aan bij wat kleine losstaande huisjes en liep hij verder. Het was het laatste huis aan de rechter kant, dacht hij. Dat is niet moeilijk. Hij keek door het raam van het laatste huisje en ja hoor. Hij zag haar al zitten aan te tafel met wat leek op een kom havermout pap. Hij liep richting het raam, tikje voorzichtig op het raam en zwaaide naar Oma Tina. Oma Tina zeg hem staan en kreeg meteen een uitgesproken enthousiaste blik in haar gezicht en zwaaide terug. Ze liep snel naar de deur en maakte die open. “Oh Jean-Pierre! Je moet toch echt een stoppen met groeien hoor! Je wordt me veel te groot. Kom, geef me eens een knuffel.” Ze spreidde haar armen en wierp ze om hem heen. Hij, uiteraard, knuffelde terug en zei: “Ik ben blij u weer te zien oma. Hoe gaat het met u?” Ze liet hem los en zei: “Oh jongen, met mij gaat het altijd goed. Kom snel binnen.” Jean-Pierre volgde haar naar binnen en legde zijn tas onder de kapstok. Hij haalde daar twee kleine pokéballen uit en vervolgde zijn weg naar de keukentafel. Hij ging zitten en overgrootmoeder Tina vroeg: “Heb je de weg een beetje kunnen vinden? Heb je zin in wat koekjes? Wil je wat drinken? Vertel me eens wat over je avonturen.” Hij werd een beetje overdonderd door het aantal vragen en dacht, laat ik maar gewoon bij het begin beginnen. “Ja het was makkelijk te vinden hoor, ik heb maar een keer de weg hoeven te vragen. En nee dankje, misschien neem ik straks wat koekjes, ik heb wel zin in wat thee als je dat hebt. En uh, nouja, avonturen. Ik weet niet waar ik moet beginnen eigenlijk.” Oma Tina kwam teruglopen met een kopje en een theezakje. “Het water zal zodadelijk warm genoeg zijn,” Zei ze en met wat moeite ging ze weer aan de tafel zitten. Ze nam een hap van haar havermout pap en zei met een knipoog: “Nou, vertel me dan maar eens over die twee nieuwe pokémon die je net uit je tas hebt gehaald.” “Hoe weet u dat nou weer oma?” Vroeg hij lachend. Ze glimlachte en zei “Oma’s weten altijd alles. Dat begrijp je ondertussen toch wel?” “Nou, dan zal ik ze er maar eens uit laten.” Hij maakte de pokéballen groter en liet vervolgens Mimi en Colin uit hun pokéball. Jean-Pierre keek met een trotse blik en legde uit: “Dit meisje hier is een Charmander en ik heb haar Mimi genoemd en dit Is Colin, hij is een Corphish. Ik heb hem gevangen toen hij mij en Swilly onderbrak bij een picknick in Petalburg City. Hij stal namelijk Swilly’s appel. De deugniet. Natuurlijk was Swilly meer bezig met het terugkrijgen van de appel dan dat hij bezig was met mij te helpen om Colin te vangen, dus toen heb ik dat maar gedaan met Swuff en Chichi. En Mimi heb ik gekregen.” “Oh wat zijn ze leuk!” Zei oma Tina. “ Vooral Mimi is een schatje zeg.

Het gesprek ging een tijdje door en oma Tina genoot van de verhalen van Jean-Pierre. De verhalen over Yuuki en Vincent en over Otis en Riddle. Maar opeens was de aandacht van oma Tina naar het raam gegaan. “Oma wat is er?” Vroeg Jean-Pierre bezorgd. Oma Tina reageerde niet en liep naar de voordeur en deed die open. Jean-Pierre volgde snel. Hij was bang dat oma ineens iets gevaarlijks had gezien. Oma Tina stond stokstijf stil en staarde naar een meisje dat daar buiten stond. “Wil je me nou eens vertellen wat er aan de hand is oma?” Vroeg hij ongeduldig. Het meisje had bruine haren en haar blik draaide net hun richting op.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptywo dec 30, 2015 10:04 pm

De laatste paar dagen had ze vooral lopen nadenken. Ze had besloten om nog wat langer in Hoenn te blijven, al merkte ze van zichzelf dat ze een knoop in d’r maag kreeg op het moment dat ze aan Fortree City dacht of er in de buurt kwam. Ze had dan ook besloten om in een andere stad onderdak te zoeken en het geld wat ze had gewonnen bij de contest uit te geven aan een goedkoop hotelletje waar ze momenteel verbleef. Het gesprek dat ze een paar dagen geleden met Gavin had in de Scorched Slab, het dichtste wat ze momenteel bij Fortree City is geweest, stond nog scherp in haar geheugen. Ze had hem geholpen met over het feit heen te komen dat hij littekens droeg op zijn lichaam. Littekens door een abusive vader, iets waar ze absoluut niet tegen kon. Ouders die iets ergs deden tegen hun kinderen waren ouders die het ouderschap niet aankonden en er, in haar mening, uitgezet moesten worden. Gavin had haar verteld dat zijn vader momenteel in het gevang zat, maar ze wisten beide dat dat waarschijnlijk geen goede oplossing zou zijn. Eigenlijk zouden ze hem naar een gesticht moeten sturen, dan zou hij ermee om kunnen leren gaan en was er misschien nog een beetje hoop dat hij zich zou kunnen aanleren braaf te zijn tegen zijn zoon. Gavin was verder een prima jongen en ze had het ontzettend lief gevonden toen hij had aangeboden om haar te helpen. Ze hadden een vreemde band gevormd doordat ze in zo’n zelfde soort situatie had gezeten. De littekens die ze droeg op haar armen door het vuur van een Houndoom was iets waar ook zij niet trots op was, maar ze had er in de afgelopen paar maanden mee leren leven. Daarnaast had ze zichzelf goed weten op te vangen door zich te gaan richten op een nieuwe hobby, de vechtsporten die ze volgde momenteel. Door het vechten had ze zichzelf weten aan te leren dat ze minder bang hoefde te zijn voor het onbekende en meer voor zichzelf kon opkomen als het nodig was. Ze had dit al een keer kunnen laten zien toen ze opeens werd aangezien voor een vreemdgaande vriendin van een of andere klerenkast achter zich. Bij die “aanval” had ze Jace, haar vriend, immers gered van een slag tegen zijn gezicht. Zelf had ze hem een pootje gelapt en tegen de grond aan geworpen. Nog net had ze gezien hoe Jace haar verbaast aan had gekeken. Die was zich er blijkbaar niet van bewust dat ze in de tijd dat ze buiten Kalos was geweest, wat zelfzekerder was geworden. Ze hadden erom gelachen toen, maar Vivienne wist dat ze haar vriend er ooit nog eens serieus over moest spreken. Misschien nadat ze terug was gekomen uit Hoenn. Ze had expres niet aan Jace gevraagd om hier ook te komen, ze wilde eventjes rust hebben en de moed verzamelen om bij haar ouderlijk huis te bezoeken. Of nou ja, voor zover het haar ouderlijk huis was. Fortree City voelde niet echt meer als thuis aan, sinds ze erachter was gekomen dat ze geadopteerd was. Wel wist ze dat er inmiddels een andere zaak in de fokkerij zat, nu er niemand meer was die fokkerij over had kunnen nemen. Sinds het nieuws dat haar pleegvader zelfmoord had gepleegd, had ze angst gehad om terug te keren naar de fokkerij waar ze de meeste tijd van haar jeugd had doorgebracht. Misschien dat ze ooit nog eens terug wilde gaan naar de nieuwe zaak die er nu was, kijkend of er nog iets was wat ze herkende. Maar voor nu bleef ze er liever uit de buurt. Binnen Hoenn had ze nog niet zo heel veel gereisd, eerder een beetje rondgedwaald. Niet zeker wetend waar ze heen wilde of wat ze wilde doen. Momenteel was ze op weg naar een kleine stad genaamd Lavaridge Town, ze wilde eventjes gaan ontspannen en de warm water bronnen leken haar daar de beste plek voor. Ze voelde zich wat stijf van de afgelopen paar dagen trainen en had haarzelf en haar pokémon een rust dag gegund. Momenteel wilde ze eigenlijk wel weer graag verder met trainen, ze hadden nog heel veel te doen voor de gym die hun voor de boeg stond. Het zou een van de lastigste gyms worden om te doen, aangezien vrij veel pokémon van haar team niet echt high damage deden tegen de gym’s pokémon. Daarnaast kon ze haar lievelings pokémon, de Shiny Gardevoir, niet gebruiken omdat die gewoon geen damage zou gaan doen. Daar in tegen had ze wel haar Metang, die ze nu hard aan het trainen was om ‘m te laten evolueren. Ze hoopte zelfs nog op tijd een mega-stone te kunnen vinden voor hem. Dan zou het waarschijnlijk wel een leuk gevecht worden om naar te kijken. Ergens vroeg ze zich wel af hoe ze de gym die daarna kwam moest gaan oplossen. Dat zou een Psychic gym gaan worden. Ze wist wel dat haar Absol goed effect zou doen, omdat ze immuun was voor de Psychic aanvallen, maar de rest van haar team moest ze eventjes goed uitzoeken. Maar dat zou een zaak worden voor later. Eerst moest ze zich gaan richten op de gym die het dichts in de buurt was, de Fairy gym.
Vivienne keek op toen ze opeens merkte dat een deur naast haar open werd gedaan en een oudere mevrouw haar aanstaarde. Ze had geen idee wie de vrouw was, maar op de een of andere reden kon ze er niet onderuit dat ze … niet weg wilde? Ze kon het niet beschrijven, gewoon het gevoel hebbend dat ze herkende aan deze oudere mevrouw. Achter haar stond een man, iets ouder dan jaar, waarschijnlijk rond de leeftijd van Jace. Wat had dit allemaal te betekenen? ”Pardon?” vroeg ze voorzichtig. ”Kan ik u ergens mee helpen?” vroeg ze daarna aan de oudere mevrouw, terwijl ze zich omdraaide zodat ze met haar lichaam naar de deur gericht stond.

[Voor het gemak mag jij oma bespelen, oké? C:
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptydo dec 31, 2015 12:07 pm

Het meisje leek net zo stomverbaasd as dat Jean-Pierre zelf was in deze situatie. Zijn Overgrootoma was wel vaker abrupt en direct, maar op deze manier had hij het nog niet meegemaakt. Ze had ooit wel eens met kerst de cadeautjes van opa Gavin, haar zoon, naar hem lopen gooien, omdat ze vond dat hij zijn cadeautjes te langzaam open aan het maken was. Jup, dat was Tina. Alsnog was het deze keer anders. Ze had abrupt gehandeld, maar daarna bleef ze alleen maar in afwachting wachten. Dit was niets voor haar eigenlijk. Jean-Pierre keek nog eens goed naar oma Tina en zag hoe haar ogen tegelijkertijd verbaasd waren en begonnen te glinsteren. Gelukkig was het meisje erg beleefd en vroeg ze of ze hen kon helpen.

Zou het zo kunnen zijn?” Zei oma Tina. “Zou het haar echt zijn? Ze lijkt heel erg op hen, maar de kans dat ze nu hier, voor mijn deur staat is zo klein.” “Oma waar heb je het over? Ik begin me een beetje bezorgd te maken hoor.” Oma Tina draaide zich naar Jean-Pierre met waterende ogen en zei: “Och schatje toch. Ik bedenk me nu pas dat niemand je hierover verteld kon hebben. Dit was een geheim tussen mij en je tante Annabella.” Er kwamen steeds meer en meer vragen in zijn hoofd. Wat kon er zijn gebeurd waar alleen tante Annabelle en oma Tina over konden weten? En wat had dat te maken met dat meisje dat daar nogsteeds stond? En waarom werd oma Tina daar zo emotioneel van? Hij had haar nog nooit deze emoties zien uiten. Oma Tina draaide zich weer terug naar het meisje en zei: “Meisje, ja, ja je kunt me helpen. Het gaat raar klinken, maar als mijn vermoedde klopt, ben je de dochter van mijn kleindochter.” Ze gooide haar handen op haar wangen. “Ik kan het niet geloven, je lijkt precies op haar. Zij heeft ook zulke mooie haren. En precies dezelfde heldere blauwe ogen. Ook zij droeg graag strikjes. Het is alsof ik in de tijd terug kijk.” Ondertussen waren Colin en Mimi ook nieuwsgierig geworden. Colin sprong zo van de tafel de grond op en rende naar de deur. Mimi was nog klein en had de grootste moeite met van de tafel af te klimmen. Ze klom eerst maar eens eventjes van de tafel af de stoel op en toen pas naar de grond. Vervolgens liep ze, net als Colin, naar de deur. Toen Colin bij de deur aankwam en het meisje zag trok hij direct aan de broek van Jean-Pierre. Hij keek vragend naar Jean-Pierre die zei: “Sorry Colin, ik weet zelf nu ook niet zo goed wat er aan de hand is. Wacht eens even. Heb je Mimi alleen gelaten?” Jean-Pierre rende vlug weer naar binnen en zag hoe, net toen hij aankwam, Mimi achterover op haar kont viel. “Ah Mimi, kom maar hier.” Hij pakte haar op en vervolgde zijn weg weer terug naar de voordeur.

Het meisje stond daar nogsteeds, maar ondertussen was Colin naar haar toe gelopen. Hij was haar grondig aan het inspecteren. Hij liep rondjes om haar heen en zei: “Cor-Cor-Corphish Corphish.” Toen Jean-Pierre dit zag werd hij toch wel een beetje boos en zei: “Nee Colin! Zo behandel je een dame niet. Kom direct terug.” Colin keek verbaasd naar Jean-Pierre toen hij dit hoorde. Hij keek nog eens een keertje terug naar het meisje en toen weer naar Jean-Pierre. Hij besloot toch maar om weer terug naar zijn trainer te lopen.

Jean-Pierre, die nu met Mimi in zijn armen stond, zei: “Mijn excuses voor de choas, maar ik geloof dat mijn oma je verward met iemand anders. Ik wens je nog een fijne dag en nogmaals onze excuses.” “Excuses?!” Riep oma Tina. “Ik zal je eens wat laten zien!” Ze duwde Jean-Pierre opzij en stormde de kamer binnen. “Die denkt dat ik gek ben geworden hier ofzo. Ik zal hem eens laten zien wie er hier gek is.” Mompelde ze terwijl ze naar een grote kast liep die in de rechter hoek van de kamer stond. Ze keek even rustig en maakte toen de linker boven lade open. Daar haalde ze een boek uit. Het was een fotoalbum. En een hele oude ook nog. “Ik wist het! Ik wist het.” Zei oma Tina hardop. Ze klapte het boek dicht en liep weer naar de deur. “Wat heb je daar in je handen oma?” Vroeg Jean-Pierre, die nu wel heel erg nieuwsgierig begon te worden. Misschien was, wat ze aan het impliceren was, wel waar. “Nou, ongelovige Thomas. Kijk maar eens hier!” Ze maakte het foto album open en bladerde wat, totdat ze bij een aantal pagina’s kwam met vakantiefoto’s. “Kijk eens naar deze foto en zeg me dat zij niet precies lijkt op het meisje in de foto.” “Is dat tante Annabelle?” Vroeg Jean-Pierre. “Jazeker, hier was ze 18 jaar oud.” Vervolgens haalde ze de foto uit het album en hield het naast het meisje, dat gelukkig, nog altijd aan het kijken was wat er allemaal gebeurde. Het meisje op de foto stond op het strand. Het leek erop dat ze net een strandwandeling aan het maken was. Maar het meisje dat voor de deur stond leek inderdaad precies op haar. “Sorry oma, nu snap ik waarom u er zo zeker van bent dat zij haar dochter is. Maar zij heeft toch nooit kinderen gehad?” De blik van oma Tina werd ineens heel serieus. Ze keek op naar het meisje voor de deur en zei: “Kom als je blieft mee naar binnen en dan vertel ik jullie het hele verhaal. Het is wel belangrijk dat dit tussen ons blijft. Maar ik denk dat Annabella hardstikke blij zal zijn om haar dochter weer eens te zien.” Jean-Pierre knikte vol begrip en stuurde Colin weer naar binnen. Hij zelf ging ook weer aan tafel zitten. Oma Tina keek weer naar het meisje voor de deur en maakte een handbeweging dat ze welkom was binnen. “Als jij het ook nog niet gelooft. Kijk dan maar eens naar deze foto.” Ze gaf de foto aan het meisje. “Ik hoop dat we je niet bang hebben gemaakt ofzo. We zijn gewoon een paar enthousiastelingen.

~ 1034 woorden
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyvr jan 01, 2016 3:19 pm


Alles gebeurde zo ontzettend snel dat ze geen idee had wát er nou precies gebeurde. Ze keek wat verbaast om zich heen, terwijl de oudere vrouw op haar af kwam en tegen haar begon te praten over … iets? Ze volgde het niet helemaal, alles ging zo snel dat ze het niet meer kon volgen. Eigenlijk wilde ze haar hand opsteken om de oudere vrouw te onderbreken, gewoon zodat ze kon vragen wat de hel er aan de hand was. Maar de vrouw begon tussen haar en haar kleinkind, tenminste dat dacht Vivienne dat de oudere jongen was, te praten. Er vielen verschillende namen die ze niet thuis kon brengen en langzaam maar zeker begon het haar te dagen dat de oudere vrouw haar herkende van .. iets? Haar blauwe ogen gleden tussen de oudere vrouw en de jongen en ze probeerde het gesprek zo goed mogelijk te volgen. Iets over ene tante en en aan zijn gezicht te zien had de jongen ook niet bepaald een goed idee over wat er nou precies gebeurde hier. Ze keek langs de oudere vrouw heen naar de jongen en haalde haar schouders op, maar ze werd onderbroken door de oudere vrouw. Ondertussen had ze wel door dat haar vermoeden dat de jongen haar kleinkind was klopte, aangezien hij haar “oma” had genoemd. Dit was dus een familie en zij werd er opeens bij betrokken, dit maakte d’r ergens best wel bang. Ze had namelijk geen herinneringen aan haar echte familie en alle informatie die erover was, wist ze niet waar het was. Haar pleegvader zou die papieren waarschijnlijk hebben gehad, maar ze had nooit iets erover gehoord nadat hij zelfmoord had gepleegd. En eigenlijk wist ze ook nog niet zeker of ze klaar was om alles erover te leren. Al begon ze nu zo’n vermoeden te krijgen dat ze er nu wel klaar voor moest zijn, want ze werd er zo ongeveer ingegooid. De oudere vrouw vertelde haar dat ze d’r inderdaad kon helpen en ze zei dat, als haar vermoedde klopte, zij haar kleinkind was. Vivienne zetten een stap achteruit en hielt haar handen voor haar. ”Ho, wacht. Wat gebeurd hier allemaal?” wist ze moeizaam uit te brengen, maar de oudere vrouw leek niet te stoppen te zijn en begon door te brabbelen over haar haar en haar blauwe ogen, die blijkbaar hetzelfde waren als die van haar dochter. Ze keek eventjes vreemd op, er waren zo veel mensen met haar rode haar en blauwe ogen. Dat was niet zo heel erg ongezien. Waarom zou zíj dan precies op de dochter van deze onbekende oude vrouw lijken?
Ondertussen was de jongen terug naar binnen gerend en ze kon, langs de oudere vrouw langs, zien hoe een jonge Charmander op de tafel was geklommen en nu voor problemen ging zorgen. Even had ze de neiging om haar Charizard erbij te halen. Enya zou de kleine Charmander wel onder controle kunnen houden, terwijl zij eens goed in overleg gingen over wat hier nou precies gaande was. Maar daar in tegen zou het misschien wat overweldigend over komen als ze één van haar pokémon uit hun pokéball zou halen, puur omdat ze een vrij intimiderend team had. De jongen was terug komen lopen met de Charmander in zijn armen en nu pas viel het haar op dat er een andere pokémon voor haar neus stond. Of nou ja, voor de neus van haar schoenen, want de pokémon was nogal klein. Nog voordat ze iets kon doen, hoorde ze de Pokédex in haar zak piepen en met een verveelde zucht haalde ze het rode doosje te voorschijn. Corphish is a red-shelled, crustacean Pokémon with a short tail similar to a lobster. Its eyes are saucer-like with small pupils, and it has three spikes on top of its head. It possesses four pairs of limbs in total: two large pincers used for gripping prey, and three pairs of legs used for walking. The upper segments of its legs, underside of its body and lower halves of its pincers are cream-colored. A hardy creature, Corphish is able to live in polluted water and eat nearly anything. Het was dus een Corphish die voor haar stond. Een kleine pokémon die haar deed denken aan de kreeft die ze ooit in een restaurant had gehad. De pokémon klonk nogal kwaad en ook zijn trainer wees hem hier op. Vivienne keek geschrokken op toen ze een klik hoorde en een witte flits naast haar verscheen. Voordat ze iets kon doen hoorde ze het diepe gegrom van Kratos, die blijkbaar het idee had gehad dat zijn trainster werd bedreigt. ”Kratos, laat dat!” snauwde ze naar de Houndoom, die zijn fout direct door had en afdroop, om achter zijn trainster te gaan zitten. ”Mijn excuses, mijn Houndoom is nogal beschermend over me,” legde ze zachtjes uit, terwijl ze wat verlegen door haar haar heen ging.

Ondertussen was de oma weer bezig, die tegen haar kleinkind inging en haar een oud fotoboek onder de neus duwde. Ze keek eventjes verbaast op en haar ogen gingen tranen van het stof. Ze begroef haar neus in d’r arm terwijl ze moest niezen en keek daarna naar de foto’s die haar werden aangeboden. Op de foto stond een jonge vrouw, ongeveer van haar leeftijd. De jongen noemde haar “Tante Annabelle” en Vivienne hapte naar adem. Ze hadden gelijk, het was inderdaad alsof ze in een spiegel keek. De jongen en zijn oma gingen weer verder en voordat ze het wist werd ze mee naar binnen geleid om daar te komen luisteren naar het gehele verhaal. Ergens was ze nu best wel nieuwsgierig naar wat er gebeurde en keek eventjes om naar Kratos. ”Hou je gedijst, niets doen en zeker geen vuur. Dan mag je mee naar binnen,” zei ze streng tegen de Houndoom. Deze jankte eventjes en liep daarna achter zijn trainster aan. Ze hoopte maar dat hij zijn temper onder controle kon houden met de jonge pokémon die binnen waren. Maar misschien kon hij wel de Charmander in het hoog houden. Vivienne keek eventjes naar het gezin dat voor haar stond en ze voelde een brok in haar keel vormen. Ze had het idee alsof ze iets binnen viel, iets waar ze geen deel van uit maakte. Maar die foto. Het leek alsof ze een spiegel had gekeken. ”Wat gebeurd hier allemaal?” vroeg ze zachtjes, terwijl ze achter de mensen het huis in wandelde en verbaast om zich heen keek. ”Ik snap er niets meer van,” kwam er daarna achteraan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyza jan 02, 2016 10:56 am

Tina keek eventjes verschrikt op toen er, naast het meisje ook nog eens een Houndoom achter haar aan naar binnen kwam lopen, maar ze was te enthousiast om daar problemen mee te hebben. Het was waarschijnlijk ook datzelfde enthousiasme dat ervoor had gezorgd dat ze de Houndoom niet eens uit de pokéball had zien komen. Het meisje gaf aan dat ze nogal verward was en Jean-Pierre voelde zich geroepen om alles een beetje uit te leggen: "Om even netjes te beginnen, Ik ben Jean-Pierre en dit is mijn overgrootoma Tina Osveld. Ik weet niet precies wát er aan de hand is, maar wat ik wel weet is dat je precies lijkt op mijn tante Annabella Osveld lijkt toen ze zo oud was als jij." Hij zette Mimi weer op de tafel, waar oma Tina zich weer aan gevestigd had, en vroeg: "Kan ik je misschien wat drinken aanbieden voor de schrik?"

"Meisje," sprak oma Tina. "Uh, het uh zit zo.. uhm" Pas nu begon ze zich te realiseren dat, als het meisje echt Annabella's dochter zou zijn, dat zij misschien niet eens weet dat ze geadopteerd is. Die shock wilde ze haar niet geven, dus ze vroeg simpel: "Het is misschien het beste als je ons eerst even wat over jezelf verteld, als je dat natuurlijk geen probleem vind" Het viel haar nu ook pas op dat het meisje een verwarde blik had en een vleugje angst in haar ogen. Ze pakte Mimi op en zette haar op haar schoot en wierp een glimlach richting het meisje.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyzo jan 03, 2016 1:20 am

Nog steeds wat verbaast keek ze de jongen aan die voor haar stond en alles probeerde uit te leggen. Hij stelde zich voor als Jean-Pierre en dat de oudere vrouw zijn overgroot moeder was, genaamd Tina. Zoals ze zelf ook al dacht, bleek de vrouw op de foto zijn tante te zijn, ene Annabella Osveld. Geen enkele naam deed een belletje rinkelen, maar nu ze wist wat er aan de hand was, voelde ze zich wel wat minder tense. De jongen vroeg haar of ze wat te drinken wilde en e knikte. "Koffie graag, zwart met suiker," zei ze rustig. Ze was inmiddels weer wat bij gekomen van de schrik en keek de woning rond. Het zag er eigenlijk best wel gezellig en knus uit.
Haar aandacht werd weer getrokken door de oudere vrouw, Tina. Ze werd aangesproken en zo te zien probeerde ze uit te leggen wat er aan de hand was. Rustig bleef Vivienne zitten en luisterde naar wat er tegen haar verteld werd. Er werd haar gevraagd of ze wat over zichzelf kon vertellen en eventjes dacht ze na. "Mijn naam is Vivienne Williams. Ik ben momenteel 18 jaar oud, reizend door Kalos. Ik ben een coördinator, maar gedeeltelijk ook trainer. Ik heb twee lintjes en vijf badges. Deze Houndoom is één van de zes pokémon die ik momenteel bij me heb," legde ze rustig uit. Expres hielt ze informatie over haar familie achter. Ze had geen zin om te praten over de adoptie, ondanks dat ze ergens het flauwe idee had dat deze mensen er meer van wisten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyzo jan 03, 2016 11:43 am

Er was een opdracht voor koffie. Gelukkig. Hij ging maar eens koffie halen dan. Colin liep met hem mee, aangezien de keuken niet zo ver van de tafel was. Even later was de koffie klaar. Het had ook meteen voor Tina en hemzelf koffie ingeschonken. Hij zette zich aan de tafel en Colin ging naast hem op de grond zitten. "Alsjeblieft." Zei hij toen hij de koffie aan het meisje dat, Vivienne heette.

Tina's ogen begonnen te glinsteren toen ze hoorde dat ze een Coördinator was. Zij zelf was vroeger ook Coördinator geweest. Maar eigenlijk de informatie waarop ze gehoopt had kreeg ze niet, maar ze was er zeker van. Het kon niet anders, volgens haar. "Vivienne," Begon ze. "Ik ga je een verhaal vertellen. Ongeveer 19 jaar geleden kwam er een verschrikkelijk verdrietige Annabelle bij mij op bezoek hier in Lavaridge Town. Haar vriend, James Baker, had het net met haar uitgemaakt na een relatief korte relatie. Maar voor haar, voor haar was het het aller belangrijkste dat ooit was gebeurd. Dat kon ik alleen maar weten, omdat je niet zo maar naar je oma toe gaat gewoon, omdat zo'n rotjoch haar verlaten had."

Dit was ook de eerste keer dat Jean-Pierre dit hoorde. "Wat was er gebeurd dan?" "Ze was zwanger. Nog voor hij het uit had gemaakt was Annabella zwanger geworden. Waarschijnlijk wist hij er niet eens van. Van wat ik over hem gehoord heb was nogal een druk persoon en kon dat subtiele hints niet opvangen. Maargoed, Annabella wist dus ook pas dat ze zwanger was toen hij weg was. Ze wist ook niet hoe ze hem moest bereiken, hij was nooit echt lang op één plaats en die mooie elektronische snufjes die jullie hebben, hadden we toen nog niet." Ze nam rustig een slok van haar koffie en bedankte JP even snel. Ook Colin en Mimi waren helemaal overdonderd door de zwaarte van het verhaal. Maar Tina ging verder: "Ze heeft de volgende 9 maanden bij mij geleefd, omdat ze zich zo erg schaamde voor het voorval. Ik heb gezegd dat haar ouders en haar zusje haar maar niet moesten komen opzoeken, want oma's weten altijd wat het beste is." Een knipoog volgde. "We hadden al een paar keer besproken wat ze met de baby zou willen doen als die pas geboren zou zijn. Opvoeden was geen optie, want ze ging nog naar school en dat kon ze er niet bij hebben. Ook had ze nog steeds last van de break-up en kon ze dat echt niet aan. Ik stelde voor om haar ter adoptie te stellen. Eerst stribbelde ze wat tegen, maar uiteindelijk hebben we dat toch maar gedaan. We hoorde dat de baby bij een familie in Fortree City werd geadopteerd en dat was het laatste. Ze bleef nog een aantal maanden bij mij wonen, alvorens ze weer terug bij haar ouders ging wonen in Mauvile City." Ze slaakte een diepe zucht, want als dit niet Annabella's dochter zou zijn dan zou ze een verschrikkelijk persoonlijk verhaal zo maar hebben verteld aan een vreemde. Maar snel daarna pakte zij zich weer op, want het kon toch echt niet anders. Het uiterlijk klopt en de leeftijd klopt. "Ik vermoed dat jij die baby bent van 18 jaar geleden."
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyzo jan 03, 2016 3:27 pm

Ze bedankte voor de koffie en verzetten zichzelf zodat ze makkelijker zat. Rustig roerde ze de suiker door haar koffie heen en nam een slok. Pfoe, sterke, heette koffie. Precies zoals ze 'm het lekkerste vond. Een glimlach stond op haar gezicht, voordat haar aandacht getrokken werd door Tina. Ze begon een heel verhaal af te steken, hoe haar dochter, achttien jaar geleden, verdrietig op bezoek was gekomen. Ze was achtergelaten door haar toenmalige vriend en dat ze het ontzettend zwaar had met deze breakup.
Jean-Pierre was tussendoor gekomen en vroeg aan zijn oma wat er gebeurd was. Tina ging door met het verhaal en vertelde dat Annabella zwanger was geweest van haar vriend. Langzaam maar zeker begon het bij Vivienne door te dringen waar dit gesprek heen ging en langzaam nam ze nog een slok koffie. Tina ging verder dat Annabella voor 9 maanden bij haar had gewoond, ze had het zwaar gehad met de break-up en ze waren tot de conclusie gekomen dat ze niet voor het kind konden zorgen als die geboren zou worden. Uiteindelijk werd de baby geboren en werd ter adoptie gelegd bij een familie in Fortree City. Tina keek haar aan voordat ze vertelde dat ze vermoede dat zij de baby van achttien jaar geleden was.
Vivienne slikte eventjes en zetten haar kopje koffie op de tafel. "Ik weet 't niet," zei ze zachtjes. "Ik ben er inderdaad een paar maanden geleden achter gekomen dat ik geadopteerd ben. Maar mij is gezegd dat ik vier was toen ik bij het gezin kwam. Probleem is dat ik niet bij de papieren kan komen. Mijn pleegmoeder is een paar jaar geleden overleden en mijn pleegvader heeft zich een tijd geleden verhangen..." stamelde ze zachtjes, voordat ze naar haar kopje keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyzo jan 03, 2016 4:01 pm

Vivienne vertelde dat ze eigenlijk niet veel wist van het adoptie proces. Niemand zei wat. Het was lang stil. Heel lang.
"Wat zegt je hart je?" Vroeg Jean-Pierre uiteindelijk. Hij keek Vivienne nu recht in de ogen aan. "We kunnen makkelijk een DNA-onderzoek doen, we kunnen een onderzoeksteam alle informatie laten analyseren, maar wat wil jij? Wil je het eigenlijk wel weten? En denk je dat Annabella je moeder is?" De foto van Annabella lag nu midden op de tafel.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyvr jan 29, 2016 2:14 pm

Ze keek Jean-Pierre eventjes vreemd aan toen 'ie het over haar hart begon. In haar hoofd hoorde ze een quote die ze vaker was tegen gekomen in tijdschriften en alles; I'm proud of my heart. It's been played, stabbed, cheated, burned, and broken, but somehow still works. Ze zuchtte zachtjes. "Ik weet 't niet, ik wil het best geloven, maar het komt allemaal zo ... onverwachts," gaf ze eerlijk toe. De stroom aan woorden die de man voor haar uitsprak deed d'r een stap achteruit zetten. Er kwam nu opeens zoveel informatie over haar heen dat ze niet wist hoe ze dit moest handelen. "Nee," zei ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd schudden. "Ik.. Ik denk dat ik jullie wel geloof. De gelijkenis is bijna eng en ergens voelt 't als ... thuis hier?" Ze zuchtte eventjes. "Het is alleen allemaal zo veel opeens dat ik niet weet hoe ik hier mee om moet gaan," mompelde ze daarna.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyzo jan 31, 2016 1:39 pm

Bij het horen van Viviennes woorden en bij het zien van haar ongemakkelijke houding begon Hij zich schuldig te voelen. Hij werd ook altijd zo snel enthousiast over vanalles.. Zelf oma Tina leek een ongemakkelijke uitstraling te krijgen. Dat was dan voor het eerst. Eigenlijk best wel indrukwekkend.
"Het gaat inderdaad wel snel ja." zei hij uiteindelijk.
"Het was niet de bedoeling om je te laten schrikken."
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyma feb 01, 2016 1:32 pm

Ze schudde haar hoofd. "Het is niet jullie schuld, ik vind 't hartstikke lief dat jullie dit willen doen," zei ze met een kleine glimlach. "Ik heb me nooit echt thuis kunnen voelen, maar hier voelt 't goed," ze keek eventjes in het rond. Opeens werd ze overrompeld door een vloedgolf aan emoties en tranen welde op in haar ooghoeken. "Ik ben jullie zo dankbaar, eindelijk weet ik dat ik nog ergens familie heb wonen en dat ik dus niet helemaal alleen meer ben," snikte ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd in d'r handen verborg.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptywo feb 10, 2016 1:02 pm

De woorden van Vivienne stelde hem gerust. Ze was blij hier te zijn. Hij en oma glimlachte naar elkaar. Ze hadden iets goeds gedaan.
Oh jee, ze begon te huilen. Hij kreeg flashbacks van zijn huilende kleine zusje. Haar kon hij wel troosten, maar dat zou misschien niet zo gemakkelijk gaan bij iemand die hij pas net kent.
Mimi sprong uit de armen van oma en waggelde over de tafel naar Vivienne met open armen en gaf haar een knuffel. Jean-Pierre kreeg bescheiden lach op zijn gezicht. Gelukkig wist zij wel wat ze moest doen.
Ook oma ging naar het meisje toe en begon haar te knuffelen. "En wij zijn blij dat we je gevonden hebben" Zei ze toen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vivienne Williams
Member
Vivienne Williams
Punten : 269
Gender : Female ♀
Age : 20 jaar
Type : Coördinator
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Gardevoir
https://pokemon-journey.actieforum.com/t559-vivienne-williams https://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedexhttps://pokemon-journey.actieforum.com/t561-vivienne-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t7084-vivienne-s-work-log#139733

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptywo feb 10, 2016 4:17 pm

Een glimlach verscheen op haar gezicht toen de kleine Charmander in haar armen sprong en haar een knuffel gaf. "Je doet me aan iemand denken, kleine," zei ze daarna, terwijl ze haar tranen wegveegde. Ze stond op en gaf de Charmander een aai over d'r kopje heen. "Zal ik je iets laten zien?" vroeg ze daarna, terwijl ze haar blik even op Jean-Pierre liet vallen. "Mag ik d'r even mee naar buiten nemen?" vroeg ze voorzichtig. Ze hielt de Charmander in haar armen, terwijl ze naar de deur liep en deze open deed.
Eenmaal buiten zorgde een frisse wind ervoor dat ze al weer heel wat opknapte. Daarna pakte ze een pokéball en gooide deze op. Uit de flits verscheen een grote Charizard, die met een klap op de grond terecht kwam. "Ooit was deze Charizard net zo klein als dat jij was," zei ze tegen de Charmander. Enya boog zich naar voren toe en snuffelde eventjes aan het kleintje, voordat ze een zachte brul liet horen en haar vleugels uitspreiden. Vivienne grinnikte eventjes. Daarna draaide ze zich om naar Jean-Pierre en zn oma en glimlachte breed. "Heel erg bedankt voor de hulp, ik ben blij dat alles goed is gekomen," zei ze met een glimlach.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jean-Pierre Dupuit
Member
Jean-Pierre Dupuit
Punten : 111
Gender : Male ♂
Age : 24
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Mamoswine
https://pokemon-journey.actieforum.com/t4377-jean-pierre-dupuit#90428 https://pokemon-journey.actieforum.com/t4379-jean-pierre-s-pokedex#90433

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Emptyvr feb 12, 2016 11:37 am

"Uh ja neem haar maar even mee naar buiten hoor." Zei hij. Vivienne nam Mimi in haar armen mee naar buiten en hij zelf hielp Tina van haar stoel om ook mee naar buiten te kunnen.
Eenmaal buiten stond een grote verassing te wachten voor Mimi. Een grote Charizard genaamd Enya kwam tevoorschijn.
Het zag er echt koddig uit. Mimi was helemaal onder de indruk van de draak. De draak brulde en zij probeerde het na te doen, maar dat klonk nog niet helemaal goed. Toen de draak haar vleugels spreidde begon ze te klappen.
Vivienne bedankte hen voor de hulp en was blij dat alles goed was gekomen waarop Jean-Pierre reageerde met: "Nou volgens mij moet ik jou bedanken," Zei hij terwijl hij een klein knikje in de richting van Mimi gaf. "Ik geloof dat ik haar nog nooit zo onder de indruk heb gezien."

Jean-Pierre ging op zijn buik op de grond liggen, zodat hij op ooghoogte van Mimi kon komen. "Vivienne is lief he?" Zei hij met een glimlach. "Misschien, als het lief vraagt, laat ze misschien wel zien wat de Charizard allemaal kan." Dit werd vervolgd met een vragende blik van Mimi richting Vivienne.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]   Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Wat zeg je me nu? [Vivienne Williams]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Vivienne Williams
» Is It a Monster? [+Vivienne Williams]
» Loveydovey {Vivienne Williams}
» Coincidence? I think not! (Vivienne Williams)
» A New Ranger [+ Vivienne Williams]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Hoenn :: Lavaridge Town-
Ga naar: