Kickin' strange rocks it is (Quest)

Het had niet lang geduurd dat hij opgeroepen werd voor een Quest nadat hij zich had ingeschreven voor eentje waar schijnbaar al een naam bij stond. Hij had er niet echt op gelet. Het was ook niet helemaal de bedoeling geweest om zich in te schrijven voor een Quest die hij met een ander moest doen, maar hij nam aan dat het wel oké was. Die met Aiden ging ook redelijk goed. Het was gewoon een aanpassing, geen manier om zijn ‘vriendenkring’ uit te breiden of zo. Vriendenkring tussen aanhalingstekens uiteraard, want veel had hij er niet. Ja, hij had Noa. En hij had recent geleden een Shelgon gevangen. Tot nu toe kwamen Houndoom en Shelgon wel redelijk goed overeen, maar Soul kon toch wel merken aan zijn maatje dat het een aanpassing was. En voor hemzelf was het ook een hele aanpassing omdat hij nu niet alleen voedsel voor Houndoom moest voorzien, maar ook voor Shelgon. Maar goed, hij verdiende redelijk goed, dus hij had niks te klagen. Zijn ogen gleden naar de spiegel. Hij bekeek zijn warrige haar even, maar besloot dat het er wel mee door kon en liep van zijn kamer uit naar de hal. Het duurde niet lang voordat hij bij de balie aangekomen was. Hij herhaalde in zijn hoofd nogmaals de Quest die hij moest uitvoeren. Hij moest een paar vreemde rotsen van Santalune Forest verwijderen en daarvoor was een specifieke aanval bestemd, maar hij wist zo even niet meer welke. Hij wist wel dat hij en zijn partner een Assist gingen moeten gebruiken. Hij draaide zijn hoofd naar opzij en hij fronste toen hij diegene die daar zat herkende. ‘Seven,’ sprak hij haar naam zacht uit en hij gaf een knikje waarvan het niet zeker was of dat begroetend bedoeld was of dat hij het extra voor zichzelf had willen bevestigen of het ook daadwerkelijk Seven was die daar zat. Aangezien ze de enige was die op het afgesproken tijdstip hier zat waarop ze zich moesten verzamelen voor de Quest, nam hij aan dat zij zijn partner was voor vandaag. ‘Gaan we dan maar?’ vroeg hij kalm.

Het was in elk geval een opluchting dat ze hem leek te herkennen en dat ze dit duidelijk maakte door zijn naam uit te spreken. Niks was vervelender dan jezelf weer voor te moeten stellen aan een ander omdat diegene je naam niet had kunnen onthouden. Natuurlijk was hijzelf daar geen uitzondering in. Hoewel hij eerlijk waar zijn best deed om alle namen te onthouden van iedereen die hij ontmoette, was hij daar lang niet zo goed in als dat men zou denken. Ach, hij kon in elk geval al Ranger zijn en dat was goed genoeg. Hij besefte dat hij vrij dicht zat om weer een rang te stijgen. Hij had nu al wel een paar Quests gedaan en had die steeds op de juiste manier voltooid, dus hij was in elk geval goed op weg. Hij had geen idee welk doel hij voor ogen had, maar hij nam aan dat dit wel oké was. Hij gaf een knikje ten teken dat hij het apprecieerde dat ze in elk geval meteen de Quest wilde gaan voltooien. Hij zou achteraf ook niet al te veel bij haar blijven hangen, maar gelijk weggaan. Het was niet dat hij in was voor een gezellig praatje of zo en zo goed kende hij haar nu ook weer niet. Hij was niet het type dat bleef rondhangen om gezellig te doen. Misschien zou hij dat wel geweest zijn als Fever nog leefde. Waarschijnlijk wel. Fever zou hem wel een paar manieren aanleren. Als Fever niet dood was gegaan, had hij waarschijnlijk ook niet aan de sigaretten gezeten. Maar hé, hij had in elk geval iets om te doen, right? ‘Welke aanval was het ook alweer dat we op die rotsen moesten gebruiken? Ze hebben het tegen me gezegd, maar ik ben het vergeten.’ Way to go voor een Graduate Ranger, maar het was in elk geval iets dat hij zijn Quest nog herinnerde. In het begin kon hij zelfs dat al niet heel goed. Uiteindelijk onthield hij ze wel, maar het was een heel gedoe om niet terug te bellen naar de medewerker achter de balie om te vragen wat hij ook alweer moest gaan doen. ‘Als we een specifieke Assist moeten gebruiken, laten we dan in elk geval geen tijd verspillen door onze eigen Pokémon te gebruiken. Dat heb ik namelijk al eens gedaan met Aiden en dat liep verkeerd af.’ Er ging een rilling over zijn rug bij het idee dat de halve grot was ingestort nadat Aiden besloot om zijn Charizard de zaken af te laten handelen. Niet voor herhaling vatbaar dus.