[Quest]Rescue those Pokémon

Kai keek met een chagrijnig hoofd naar zijn bed dat er chaotisch bij lag aangezien hij het met een hand niet goed op kon maken. Hij vond het maar tien keer niks dat hij maar een hand kon gebruiken. Zijn arm was zwaar was gekneusd nadat hij de Tauros had weten te kalmeren en moest zeker meer dan een week omhoog gehouden worden. Maar dat was ook niet de rede dat Kai zijn humeur ver te zoeken was.. dit kwam meer omdat zijn vader zich er opeens mee begon te bemoeien. Zijn vader had al bijna zes jaar geen oog meer voor hem gehad en nu  verbood hij hem om nog langer zijn werk te kunnen doen. Nou echt niet. Die ouwe zak had pech want hij wilde nog altijd zijn doel gaan bereiken om top Ranger worden. Vandaar dat hij dan ook een Quest had aangenomen waarvoor hij naar Hoenn moest, ondanks dat zijn arm in een mitella hing en zijn gezicht volgeplakt zat met pleisters en hechtingen. Dit deed hij echter stiekem want zowel Masashi-sensei als zijn vader mochten hier niet van afweten. “Kurama,” fluisterde Kai tegen de Zorua die vragend opkeek en meteen begreep waar de jongen heen wilde, die al naar de deur liep en deze openhield voor zijn partner. Deze werd afgesloten en Kai ging met Kurama vrijwel direct naar de uitgang om zijn boot te kunnen halen in Coumarine City.

Een aantal uur later zat hij dan ook echt op de boot, niet erg trots zijnd op het feit wat hij aan het  doen was, maar soms moesten er dingen  gebeuren die niet leuk waren. Zo ook deze Quest die hij nu goed door kon lezen omdat hij daarvoor nog geen tijd had gehad op de Academy. Het ging om twee Zigzagoon daar weggehaald moesten omdat ze werden mishandeld? Moest er niet eerst verhaal gehaald worden bij die vrouw? Voor ze überhaupt iets zouden gaan doen. Kai had inmiddels geleerd dat agressie niet altijd even handig kon zijn en er waren meerdere vormen van mishandeling dus.. ja. Nu pas zag hij ook dat hij er niet alleen heen  ging wat wel mooi was omdat de meeste volwassene niet naar een dertienjarige zouden luisteren. Hij zou het wel over zich heen laten komen in Verdanturf Town. Niet veel later meerde de boot aan in Slateport City.”Dit is een vreemde plek,” weerklonk de stem van Kurama waardoor Kai omlaag keek. Ze stonden met z’n tweeën op de kade maar de jongen begon breed te grijnzen, en de Zorua gooide haar snuit de lucht in. “..well dit is nou Hoenn, Rama,” grinnikte Kai waarop de Zorua hem niet begrijpend aankeek. ”We gaan toch wel terug?” vroeg Kurama vrij direct aan hem maar de jongen liet zijn ogen even naar de grond zakken. Als het aan hem lag zou hij hier zijn studie verder zetten maar nee. Kalos was zijn thuis. “Ja natuurlijk.. we moeten alleen even opschieten,” reageerde Kai en wenkte het vosje mee.

Nadat hij Mauville City was gepasseerd kwam hij na een lange tijd eindelijk aan in Verdanturf Town. Niet wetend wat hij eigenlijk nu moest gaan doen. De Ranger met wie hij de Quest ging doen daar had hij geeneens een idee van hoe ze heette of waar hij zich bij haar moest voegen. Dus ging hij maar naar het Pokémon Center om bij te komen van de reis. Zijn arm deed behoorlijk veel pijn wat eigenlijk ook kwam omdat hij nog moe was van de reis. Kai ging op een bankje zitten met zijn andere hand ondersteunde hij zijn arm waardoor de pijn wat verlichtte, niet helemaal omdat het nog wel flink aan het kloppen was. Kai zuchtte vermoeid maar keek met een loom gezicht om zich heen, in de gaten houden of er nog een Ranger naar binnen kwam lopen. Hij had eigenlijk ook geen idee waar hij heen zou moeten gaan.

en Karma Lance

Kai keek om zich heen, de mensen die binnen kwamen observerend, maar vooral lettend op de kleding. Dit was meer om zijn collega in de gaten te houden die misschien naar binnen kwam. Kurama zat inmiddels op zijn hoofd de boel in de gaten te houden. Het was inmiddels een gewoonte van de Zorua geworden om daar bovenop te gaan zitten. ”..duurt het nog lang?” sprak Kurama op een klagende toon. Kai haalde zijn schouder op . “Geen idee,” mompelde hij terug. Het was opdat moment dat er een meisje binnenkwam die zeker zes jaar ouder was als dat hij was. Zou dat zijn collega voor vandaag zijn? Kai probeerde Kurama aan te kijken maar deze reageerde verder niet dus pakte hij zijn styler tevoorschijn. Normaal gesproken hoorde hij zijn uniform aan te hebben maar dat was voorlopig even geen doen met zijn arm. Alleen zijn jasje die erbij hoorde kon hij aan. Hij liep naar het meisje toe en ging zo staan dat zij hem zou zien en stak zijn hand met de styler erin omhoog. “Ben jij misschien de ranger met wie ik deze quest moet doen?” vroeg hij voorzichtig. Het zag er niet bepaald charmant uit met een Zorua op zijn hoofd, een arm in een witte mitella, en een gezicht dat half bedekt werd met pleisters.

Het meisje keek hem vreemd aan toen de jongen zo goed als zijn vraag had gesteld.. zij was niet de Ranger die hem ging helpen? Fronsend keek Kai naar Kurama die zich langzaam naar beneden liet zakken en op de grond naast hem ging staan. “Sorry knul, ik ben geen ranger,” reageerde ze ietwat bot en liep vervolgens zonder te wachten op een reactie weg. ”Dat was ook asociaal,” bromde Kurama waarop de jonge vrouw nijdig omkeek maar arrogant haar ogen liet rollen. “Praat me er niet van,” mompelde hij terug waarna hij zijn blauwe ogen door het vertrek liet gaan maar geen nieuwe mensen kwamen naar binnen of buiten. Kurama grinnikte voor de twee werden afgeleid door een man die naar binnen kwam gelopen, in de richting van de jongen en zijn Zorua. De man leek nogal opgefokt maar ondanks dat had de man ook een bezorgde blik in zijn ogen. “Ben jij de ranger die dat mens gaat aanpakken?” vroeg de man prompt aan hem waardoor Kai een blik uitwisselde met Kurama. “..uhm.. ja, één.. maar ik wacht nog op mijn collega,” reageerde Kai maar de man trok hem al mee. “Geen tijd voor die arme Zigzagoon moeten daar weg,” vervolgde de man zonder te luisteren naar de jongen. Kurama begon dreigend te grommen toen ze opmerkte dat de jongen een pijnlijk gezicht trok, al zijn spieren deden nog zeer en niet te spreken over de vele blauwe plekken die er op zijn lichaam te vinden waren. ”Laat Kai los!” bromde ze op hoge toon waarna hij abrupt stopte en de jongen losliet. Waarschijnlijk schrok de man van het feit dat de Zorua via telapathie sprak wat eigenlijk ook wel logisch was.. Pokémon konden niet praten. Kai wreef over zijn arm heen en keek dankbaar naar Kurama die breed grijnsde.


Vrijwel meteen leek de man zijn excuses te willen maken maar de jongen knikte met zijn hoofd voor hij hem meeloodste naar een tafeltje. Kai had allang door dat de man de twee Pokémon wilde helpen en daarom was hij hier ook om de Zigzagoon te helpen. Hij wist niet hoe het zat met zijn mede-Ranger maar dat boeide hem ook op het moment niet meer. “..Uhm mag ik vragen wat u verhaal is..?” vroeg hij aan de man die hem vervolgens foto’s gaf. Twee Zigzagoon waren er op te zien die met een suffe blik voor zich uitstaarde. De jongen fronste kwaad zijn wenkbrauwen toen hij zag dat er een vrouw met een riem achter de Pokémon stond.. juist ja. Kai keek naar zijn Zorua die ook kwaad naar de foto staarde. Blijkbaar had de Zorua ook door dat het foute boel was maar er restte toch nog een vraag.. waarom ging hij hiermee niet naar de politie dit was genoeg bewijs om die vrouw op te pakken. De man leek zijn gedachte te kunnen lezen waarna hij op een rustige toon vertelde dat agent Jenny hier niets mee kon omdat het moment niet volledig was vastgelegd dus de man had de Rangers ingelicht. “...Wat niet genoeg bewijs? Ze kunnen toch zien dat die Pokémon worden mishandeld hier op die foto!” sprak Kai op felle toon en keek vervolgens naar zijn partner die er net zo over dacht als de jongen. Maar een plan hadden ze niet en hij wist niet waar de vrouw woonde. “Dat zei ik dus ook al,” reageerde de man terwijl hij met zijn baard speelde. Kai liep naar het raam waar hij zijn hand tegen aanlegde en probeerde na te denken. Dit was niet iets dat je zomaar even in een keer aan kon pakken, hier moest goed over nagedacht worden. Als er sowieso aan het licht kwam dat de Ranger basis was gewaarschuwd zou het voor Kai moeilijker zijn om binnen te komen omdat ze hem dan niet binnen zou laten. Daarbij zouden de Zigzagoon hem vertrouwen?



Kai zuchtte waarna hij plots dacht aan de Scouting vereniging waar hij vroeger op had gezeten. Eens in de zoveel tijd had hij als elfjarige koekjes moeten verkopen voor een goed doel aan de deuren van mensen. Vaak werd er niet open gedaan maar vaak ook wel wat nou als hij dit ging proberen, een ander plan zoals het huis binnen vallen van de vrouw ging hem niet lukken met een hand. Daarbij was het gebruiken van geweld niet eens toegestaan van een Ranger dus dat ging hem niet worden. Hoewel Kurama kon wel helpen zij had de mogelijkheid om zich te veranderen in andere Pokémon.. ze kon haar Illusion ability wel gebruiken. Kai draaide zich om naar zijn Zorua en de oudere man voor hij een brede grijns op gezicht liet verschijnen. Met angstige ogen keek Kurama haar partner aan die naar de man toe liep. “Kunt u me vertellen waar ze woont?” vroeg de jongen vervolgens aan de man die knikte en hem mee wenkte. Kai en Kurama volgde de man op een rustig tempo voor hij de vragende blik in de ogen van zijn Zorua opmerkte. ”Wat ben je van plan?” vroeg Kurama waarop Kai haar aankeek. “Nou, ik kan je dat zometeen pas vertellen als we bij dat huis zijn,” gaf Kai als antwoord waarbij de Zorua knikte. De man stopte abrupt waardoor de twee vragend opkeken en voor een hek stonden waarbij de oude man wees naar een oprit dat vol lag met vuilniszakken en puinzooi, de oprit waar ze nu opstonden behoorde dan bij deze man. “Heeft u een paar minuten?” vroeg Kai aan de man die knikte waarna de jongen zijn Zorua mee wenkte en naar de overkant liep. Het huis stond in een rij met andere huizen waarop Kai concludeerde dat er achter het huis dan ook een schuttig moest zijn. “Kom Kurama, we moeten achter gaan kijken,” sprak hij tegen de Zorua die hem snel op de voet volgde.


Eenmaal achter het huis waren er inderdaad een aantal huizen met schuttingen en hekjes, de eerste de beste die hij zag had ook meteen de zooi wat er ook in de voortuin te zien was. Kai sloop voorzichtig maar stopte abrupt toen hij een zwarte silhouet zich tegen de grond zag drukken, uit angst dat de jongen hem wat zou doen. De jongen keek verbaasd naar het figuur dat zich angstig probeerde te verstoppen maar dat hoefde helemaal niet. Kai bukte zich om de arme Pokémon van de grond te tillen en zag meteen dat het om een van de Zigzagoon ging, hij zag dat aan de suffige blik die het beestje in zijn oogjes had. Niet te spreken over het feit dat het arme dier onder de modderspetters zat en een doffe vacht. “Stil maar, het is goed we halen je hier weg,” fluisterde Kai tegen de Zigzagoon die hem aankeek en zachtjes knikte. De wenkte zijn Zorua en wees naar het hek. “Kurama, kan jij zien of die vrouw thuis is?” sprak hij zachtjes en Kurama knikte terwijl ze haar kop onder het hek duwde. Echter was het opdat moment dat de achterdeur openging waarbij de vrouw naar buiten kwam en richting de schuur de liep. Kurama schrok en trok haar hoofd snel terug waar ze de bosjes indook. Kai had zich er ook al onder de dichtbegroeide bosjes verstopt waar hij de Zigzagoon tegen zich aanduwde. De schutting deur ging krakend open waarna er banden van een fiets buiten werden gezet liep de vrouw mopperend weg, dat naar een verwensing neigde, en zodra ze helemaal weg was. Kwamen Kai en Kurama weer overeind waar ze beide op de grond gingen zitten en naar de Zigzagoon keken. “Is je vriendinnetje daar nog in die tuin?” vroeg Kai zachtjes aan de Zigzagoon die knikte. ”Dan moeten we nu onze kans pakken,” kwam Kurama er tussendoor waarop Kai knikte maar toch weer twijfels kreeg. “Ik weet niet of we wel zomaar naar binnen kunnen gaan.. stel dat ze terug komt,” probeerde Kai nog maar Kurama was niet van plan om naar die twijfel te gaan luisteren. Ze hadden nu de kans om de andere Zigzagoon te kunnen helpen. ”Dan ga ik wel, ik kan een gat graven en de Zigzagoon zo meenemen door die tunnel,” ging Kurama koppig verder. Kai begon te grinniken waarop zowel de Zigzagoon en Zorua vreemd naar hem opkeken maar de jongen stemde toch in met het plan. “Weet je.. ik hoor nu vooral mezelf terug,” grijnsde hij naar Kurama die ook grinnikte. zo snel als de lachbui gekomen was verdween deze ook weer en keken de jongen en zijn Zorua elkaar aan. De adrenaline begon zich opeens te verspreiden door zijn lichaam toen hij de zelfverzekerde blik zag in de ogen van Kurama. “..Doe je wel voorzichtig?” sprak hij nog tegen de Zorua die knikte.


Het grijze vosje veranderde in een Drilburr voor ze haar grote klauwen in de grond stak en begon te graven. Kurama verdween al snel in de grond door de grote klauwen van de Drilburr waar ze in veranderd was. Het graven van een gat duurde in haar ogen nu niet zo heel erg lang meer aangezien ze nu al merkte dat ze weer boven de grond verscheen, in de tuin van de vrouw. Kurama grijnsde waarna ze weer terug veranderde in haar eigen vertrouwde vorm en uit het gat sprong. De Zorua duwde met al haar kracht een zware steen naar het gat waar ze in terug moesten naar Kai en de andere Zigzagoon. Dat was haar markeer plaats. Kurama rende vervolgens door de gigantische tuin heen opzoek naar de andere Zigzagoon die zich hier ergens verborg en haar oog viel direct op een stapel dozen waar de Zigzagoon zich gemakkelijk kon verbergen. De Zorua keek naar de tuindeur of de vrouw al terug kwam maar dat bleef uit den boze waardoor Kurama snel de stapel in verdween. Het was donker maar twee lichtgevende ogen in het donker gaven al direct aan dat de Zigzagoon zich hier verborgen had. ”Kom met mij mee, dan breng ik je naar mijn partner die op je broertje past,” sprak Kurama op een vriendelijke toon zodat de bruine Pokémon opkeek maar haar niet vertrouwde.. nee, het was iets anders. De Zorua sloop naar de uitgang van haar schuilplek en zag dat de vrouw die de eigenaar was van de twee Zigzagoon was naar binnen ging. Kurama beet op haar onderlip voor ze besloot om het toch maar gewoon te doen. ”Kom op, we hebben nu de kans om hier weg te komen, ik bescherm je wel mocht ze naar buiten komen,” sprak Kurama op ferme toon. De Zigzagoon knikte maar leek toch te aarzelen voor de Zorua naar achteren liep en haar naar voren duwde, het was nu of nooit. Kurama rende vervolgens naar voren waarop de Zigzagoon haar volgde naar het gat dat de Zorua had gegraven.. even verderop zag de Zorua nog de riem liggen op een regenton en nam deze mee als bewijs om dat mens op te laten pakken. “He!” klonk er opeens waardoor Kurama opschrok en snel het gat indook dat ze had gegraven om te ontsnappen. De vrouw greep mis waardoor ze omviel en de twee Pokémon door het gat zag verdwijnen.


Kurama grijnsde uitdagend waarna ze de Zigzagoon voor ging en door het gat naar Kai liep die op hem wachtte buiten het gat. Algauw kwamen de twee Pokémon buiten de tunnel waar de twee Zigzagoon werden herenigd met elkaar. “Het is je nog gelukt ook,” grijnsde Kai naar de Zorua die triomfantelijk voor hem ging zitten met haar ogen gesloten. De vrouw was waarschijnlijk naar binnen gegaan want de Zorua hoorde haar niet meer. Kai wenkte de twee Zigzagoon die blij waren elkaar weer te zien voordat Kai de schuil plek verliet en nu pas de riem opmerkte tussen de tanden van Kurama. “Wat heb je daar?” vroeg hij aan de Zorua die hem aankeek alsof hij een vliegende Doduo was. Nu pas merkte Kai op dat het de riem was waarmee die vrouw op de Foto stond. ”Nu hebben we genoeg bewijs omdat mens op te laten pakken,” grijnsde Kurama naar hem waarop Kai in lachen uitbarstte. “Dat betekend niet echt veel.. iedereen kan zo een riem hebben,” sprak Kai maar de Zigzagoon keken er beide angstig naar. Eenmaal aangekomen bij de man, keek deze verrast op toen de jongen terug keerde met de Zigzagoon aan zijn zijde, en hen binnen lieten. Kai kreeg hierop de kans om de Ranger basis in Petalburg City op te bellen en hoopte dat zo dat hij het goed had gedaan.. hij had niet eens gewacht totdat zijn mede-Ranger hem kwam helpen met deze Quest.. hij hoopte maar gewoon dat het goed was en dat ze de Zigzagoon kwamen ophalen.