Are things finally normal again?~ (August Norwood)

Haar blik was naar boven gericht, gericht op een gigantisch schilderij met een of andere vorst erop met wat pokémon om hem heen, ja het was een soort van koning? Vast wel iets in die trant, ze had daar echt allemaal geen verstand van hoor. Ze zuchtte even en keek schuin naar beneden naar Hiro die gewoon naast haar stond een beetje afgeleid om zich heen aan het kijken was. Die vond dit museum gebeuren vast ook heel interessant? Not. Ze liet haar hoofd zakken en keek weer om haar heen, het was er zoals gewoonlijk erg rustig, de meeste mensen hadden dit gebouw wel vaak genoeg 'bezichtigd' of zo. Eerlijk gezegd was ze hier nooit binnen geweest, vaak over gehoord en van buitenaf gezien, maar echt naar binnen? Nee, veel te saai. En ze had gelijk er was geen hond... haar blik ging naar haar Mightyena, never mind, er was wel een hond. Ze grinnikte even en draaide zich een kwartslag om verder te lopen en haar blik viel op een van de bankjes, misschien toch even gaan zitten en iets gaan drinken? Ja, goed idee. Rustig liep ze er heen en plantte ze zichzelf op het bankje, Hiro ging netjes voor haar zitten en keek haar afwachtend aan. Die had ook duidelijk zin in iets lekkers. Ze haalde haar tas van haar schouder om er vervolgens in te graven, op zoek naar iets lekkers voor Hiro en haar flesje drinken. Ze vond eerst haar flesje dus die werd eruit gehaald en neer gezet op het bankje. Daarna pakte ze de snoepjes voor Hiro. Ze haalde er een paar uit en stak haar hand uit. Hiro pakte gretig de snoepjes en begon er hevig op te kauwen, ja zijn lievelings. Ze draaide haar hoofd om haar flesje te pakken, maar.... hij was weg?! Wat?!

Van ruilen komt huilen, iets wat je wel van zijn wonder trade kon zeggen. Het beest wat eruit gekomen was, correctie, monster, was om te janken. Ook nu zweefde de Shuppet luid grinnikend om zijn kop heen terwijl hij door de gangen van het Parfum Palace liep. Hij was nog niet zo lang terug in Kalos, had besloten een frisse start te maken met alleen Sirius en natuurlijk zijn Epona als hij deze terug kreeg. Want geloof maar dat hij die terug zou krijgen, hij moest uitzoeken waar Nathan haar had afgegeven. Vermoedens dwaalde door zijn hoofd heen, maar er was alles behalve zekerheid. De roodharige streek kort door zijn korte lokken heen en snoof kort, waarna hij een zijdelingse blik op de Shuppet wierp. Deze keek hem nog altijd starend en met een brede grijns aan terwijl hij schuin achter hem zweefde. August draaide de hoek om, waar hij stopte omdat er iemand met haar rug naar hem toe zat op één van de weinige bankjes. Het was natuurlijk aan hem om een spetterende binnenkomst neer te zetten. Rustig liep hij naar haar toe en pakte het flesje drinken van de bank, leunde tegen de muur aan en bekeek het flesje kort voordat hij er een slok uit nam. Zijn Shuppet was achter haar langs gegleden en zat met een brede grijns en zijn starende blik op Riddle gericht op de leuning van het bankje.

Oke, ineens een verdwenen flesje, serieus wat was dit. Ze fronste lichtjes en keek terug naar Hiro die nog steeds druk bezig was met zijn snoepjes, waarschijnlijk de reden waarom hij dus August en zijn Shuppet niet opmerkte en mevrouw had het zelf al helemaal niet door. Goed bezig. Echter toen ze haar hoofd naar achteren draaide, was het eerste wat ze zag die Shuppet, met die face.... in haar face... staren.... Haar ogen werden groot en ze vertrok en begon vervolgens keihard te gillen waarna ze bijna van het bankje af flikkerde. Hiro werd echter gealarmeerd en sprong op, recht naar voren. Grommend schoot hij naar de Shuppet toe om het ding op te eten, niemand liet zijn baas zo schrikken. Echter merkte Hiro niet veel later de persoon op die erbij hoorde. Hij draaide zich dan ook naar August toe en begon te grommen en zette zichzelf in een aanvalshouding. Riddle zat ondertussen trillend op de grond en probeerde vervolgens omhoog te komen, te analyseren wat er net gebeurd was. Haar rode ogen vielen vervolgens op de roodharige jongen... even was ze stil. Ze snoof zeker toen ze zag hoe hij haar flesje drinken vast had en er blijkbaar een slok van had genomen. "August..." sprak ze terwijl ze ondertussen omhoog was gekomen. Hiro stond nog steeds te grommen "Hiro het is goed..." sprak ze rustig. De Mightyena stopte gelijk met grommen, maar hield August wel in de gaten terwijl hij zich om draaide en ergens ging zitten waar hij de twee kon zien. "Mag ik nu mijn flesje terug... ik wil ook graag drinken.." sprak ze wat, lichtelijk geïrriteerd.

Hij kon het niet laten om een duidelijk geamuseerde grijns binnen te houden toen hij zag hoe Voodoo als een dode pop met opengesperde ogen vlak achter Riddle zat. Zowel het meisje zelf als haar Mightyena - bah, een pokémon waar hij een grote hekel aan had na het hele gebeuren in Hoenn - hadden niks door. Riddle was haar flesje kwijt en rustig nam hij er nog een kleine slok van, het was meer om haar te irriteren dan dat hij echt dorst had. Een keiharde gil klonk toen ze haar hoofd omdraaide en recht in het gezicht van zijn nieuwe Shuppet keek. Nou, die stond meteen in een goed boekje. Een twinkeling was te zien in zijn ogen toen ze van het bankje af donderde en op de grond kwam te zitten, trillend en al. De Mightyena haalde uit naar zijn Shuppet, maar deze vloog luid gierend omhoog en zorgde wel dat hij buiten het bereik van de grommende hond bleef. Er waren ook in zijn ogen triomfantelijke twinkelingen te zien en de ghost pokémon lachte nog wat duister na. Nu werd hij opgemerkt en rustig nam hij nog een slokje, waarna hij de dop weer dicht draaide en een korte grinnik produceerde die door de gangen heen klonk. De Mightyena gromde naar hem, alleen maakte het hem niet bang en wierp hij het beest enkel een koele blik toe. "Riddle," begroette hij haar terug en grijnsde kort naar haar. Toen ze vroeg of ze het flesje terug mocht gooide hij het naar haar toe, net iets te hard om vriendelijk over te komen, zoals bedoeld. "Toch niet mijn smaak," merkte hij toen rustig op en leunde nog altijd nonchalant tegen de muur aan. "Dus.. hoe gaat het tussen jou en Nathan?" Een doodnormale vraag om een gesprek te starten natuurlijk~

De Shuppet kon, gelukkig voor hem, vliegen anders was het hondenvoer geworden. Daarna had Hiro zich gefocust op de roodharige, of te wel August. Ze had hem 'begroet' door enkel en alleen zijn naam te spreken op een niet zo geweldige toon. Hij deed precies hetzelfde, met die grijns op zijn face. Ze snoof even en ze bleef hem aanstaren, hij had nog steeds haar flesje en had er wat van gedronken, fijn, nu zat zijn speeksel aan dat flesje... Moest ze dat eerst gaan schoonmaken voordat ze kon drinken en ze had zo'n dorst... Ze had hem gevraagd of ze het flesje terug mocht en dat kreeg ze ook, met een aardige kracht werd het ding terug gegooid. Ze ving het op, maar het was niet bepaald subtiel. Even keek ze wat vuil naar August toen hij sprak dat het niet zijn smaak was, Arceus. Ze dumpte het flesje in haar tas, dat kwam later wel. Misschien gooide ze het flesje zelfs weg. Echter bij de volgende vraag was ze een tikkeltje verrast, haar ogen werden dan ook wat groot. Wat? Wat is dat voor een vraag?! Ze keek weg en fronste "Super goed..." begon ze "Maar wat gaat jou dat aan?" sprak ze, waarna ze zich om draaide en gewoon weer nonchalant op het bankje ging zitten met haar benen over elkaar. Vervolgens bleef ze voor haar uit staren, hem geen blik waardig.

De muur was goed voor hem, want het ging alweer een stuk beter met zijn benen. De rolstoel had hij niet mee vandaag, langzaam maar zeker begon hij weer de oude te worden. Al liep hij nog wel duidelijk mank, hij kwam er wel en anders was Sirius er altijd nog om hem te ondersteunen mocht dat nodig zijn. Het flesje werd opgevangen en hij grijnsde terug toen hij een vuile blik van haar kreeg, how cute. Riddle zakte weer neer op het bankje en de roodharige had zijn blik nog altijd nonchalant op haar gericht. Ze leek verbaasd te zijn toen hij vroeg naar haar privéleven, maar ja. Super goed, hmn? "Oh.. dus het is zo'n figuur dus..?" mompelde hij half in zichzelf en fronste een keertje. Zijn blik verduisterde een beetje en hij kon zich niet goed inhouden om zijn handen samen te knijpen tot vuisten. Wat zou hij die gast graag een dreun voor z'n gezicht geven, zeg. August klemde zijn kaken op elkaar, wendde zijn blik af en snoof kort. "Ik neem dus aan dat hij je niks heeft verteld over een bepaald.. incidentje..? Of eerder gezegd, meerdere incidentjes.." zei hij zuurtjes en wierp haar weer een blik toe.

Ze keek nog steeds recht vooruit en Hiro zat naast Riddle, maar hield zijn ogen gefocust op August, die daar maar tegen de muur bleef staan. Ze fronste even bij zijn eerste woorden en kon het dan ook niet laten om hem recht aan te kijken... wat? "Hoezo figuur?" sprak ze op een nogal onvriendelijke toon. Echter merkte ze op dat de jongen zijn vuisten dicht kneep en duidelijk niet tevreden was met de hele situatie, maar waarom begon hij sowieso over dit hele onderwerp... Ze bleef hem scherp aan kijken, alleen nu was hij degene die zijn blik afwendde. Haar blik werd wat zachter en ze hield haar hoofd wat schuin en zo bleef ze hem even aan kijken. Zeker toen hij begon te spreken. Dat hij haar niks verteld heeft over een incidentje? Ja, wel over een incidentje hoor, daar was ze nog steeds boos over though, maar ze kon gewoon niet gemeen doen tegen hem. Echter toen hij sprak over meerdere incidentjes bleef ze even stil. Haar ogen werden groot... hoezo meerdere? Hij had haar toch maar een keer gezoend? Ze wendde haar blik weer af en staarde even beduusd voor haar uit en begon vervolgens te lachen. "Een keer..." sprak ze uit, waarna haar blik terug schoot naar August "Het was toch maar een keer?!" kwam er vervolgens weer uit, maar dit keer was er duidelijk een soort van paniek in haar stem te horen. "Het was een keer..." sprak ze, dit keer mompelend, in haar zelf. Nee... niet meerdere keren... toch? Ze beet op haar lip, dit was niet leuk.

Eigenlijk was Nathan niks anders te noemen dan zielig, hoe hij haar aan het lijntje hield was ronduit zielig en duidelijk hopeloos. August wreef kort in zijn ogen en zakte neer tegen de muur, zijn benen begonnen pijn te doen en dit was een heel normale manier om dat niet ter sprake te brengen. Hij haalde zijn hand kort door zijn rode lokken heen en zuchtte een keertje kort. Hij was altijd eerlijk geweest in de relatie, hij had er niet om gelogen toen hij met een ander was gegaan, wat zelfs nog buiten hun relatie was gevallen omdat het toen tijdelijk uit was gegaan. Maar.. Tawnee had er nooit over gesproken, geen enkele keer had ze hem iets verteld. En geen enkele keer had ze er duidelijk spijt van. De stem van Riddle ontging hem niet. "Nee." Het was een krachtig woord, maar zijn stem stokte een beetje in zijn keel en kwam alles behalve krachtig over. "Drie keer.. Riddle.. drie keer.." Ze hoefde hem niet te geloven, maar het was de waarheid. "Nathan vertelde het me zelf via de holocaster toen ik nog in Hoenn zat.. het was niet één keer.. en het zag er niet naar uit dat hij er spijt van had.." mompelde hij zacht en leunde met zijn hoofd tegen de muur aan. Muk it all.

Ze beet nog steeds op haar lip en ze keek wat naar de grond, fronsend, niet zo goed wetend wat ervan te denken of te zeggen, maar Nathan had haar verteld dat ze gezoend hadden, maar niet like.... zo vaak?! Haar blik schoof naar August ze echt like drie had gesproken dat het niet waar was, of na ja ze dacht dat het niet waar was, het klonk zo onrealistisch. Hebben ze dan in de tijd dat zij weer terug was, weer gezoend... Bij die gedachte werd ze wat ongemakkelijk en misselijk, bah. Ze had dit helemaal niet verwacht van de jongen, echt niet. Haar rode ogen keken naar August toen hij een felle 'nee' sprak, op dat moment leek het net of er iemand een mes in d'r hart stook, zo voelde het, het was pijnlijk. De jongen was naar beneden gezakt en zat nu op de grond tegen de paal aan. Zijzelf zat nog steeds op de bank, ze zuchtte, ze vond dit zo jammer. De roodharige begon weer te spreken... drie keer... Nathan had het zelf tegen hem verteld via de Holo Caster... en hij leek er geen spijt van te hebben. Bij dat laatste voelde ze weer een pijnlijke steek. Ze had ondertussen zo hard op haar lip gebeten dat ie nu open lag en er een straaltje bloed uit kwam. Snel veegde ze het weg. "Drie keer..." herhaalde ze zijn woorden. Haar rode ogen gingen naar beneden, het was voorbij het was... verleden tijd? Maar toch kon ze het niet accepteren. Ze probeerde de tranen die op kwamen te verdringen en ze duwde een glimlach op haar gezicht terwijl ze toch weer naar August keek "Maar... ik zie dat het met jou al wel beter gaat...?" vroeg ze dan maar. Die geforceerde glimlach om het onderwerp te veranderen? Ze wilde het gewoon uit haar hoofd drijven waarschijnlijk.

August had zijn ogen wat lamlendig dicht laten vallen, op dit moment had hij eigenlijk geen zin om te discussiëren. Hij hoorde de stem van Riddle weer toen ze zijn woorden herhaalde. Als een omgeslagen zomerstorm begon ze plotseling over iets heel anders. Langzaam opende hij zijn mintgroene ogen en keek in de richting van het bankje. "Het gaat.." mompelde hij enkel en zuchtte een keertje. Hierna viel hij weer stil en sloot zijn ogen weer. Het deed pijn, twijfels kwamen zelfs bij hem omhoog zetten. Hield ze namelijk wel genoeg van hem als ze het zo makkelijk vond om met een ander te gaan..? Twijfels.. twijfels.. al die twijfels. "Ben je niet boos op 'm?" vroeg hij na een lange stilte en hield zijn ogen nog altijd gesloten.

De jongen zat nog steeds daar tegen die paal aan, beetje lamlendig op de grond en hij had ondertussen ook zijn ogen gesloten. Riddle zat wat voor haar uit te staren, ze wilde het helemaal niet over dit onderwerp hebben en probeerde er over heen te praten, in eerste instantie leek dat te lukken toen ze had gevraagd hoe het met hem ging. Hij zei dat het ging, waardoor ze hem even aan keek, echter had hij zijn ogen alweer gesloten. Ze had even gezucht, maar ze bleef hem aan kijken, tot dat hij ineens die vraag stelde of ze niet boos was? Ze beet weer op haar lip, was eventjes stil, ze voelde die tranen weer in haar ogen prikken. Ze wilde hier niet aan denken! "Natuurlijk..." begon ze waarna ze langzaam begon te snikken, ja het wilde niet tegen gehouden worden, het moest eruit "Ben ik boos..." mompelde ze waarna er vervolgens nog meer tranen over haar wangen rolden en ze nog meer begon te snikken. Fijn, zat ze hier in een bijna dood museum ding, te huilen, waar August bij was die half pissig was op haar vriend en hier half gehandicapt tegen de paal aan zat.... echt helemaal geweldig.

Zijn ogen waren half gesloten geweest toen de stem van het roodharige meisje weer had geklonken. Een zacht gesnik vulde de ruimte en hij moest zich inhouden geen zucht te slaken. Geweldig, had hij weer. Waarom maakte hij overduidelijk meisjes altijd aan het huilen? Ze was in elk geval boos, maar wat hem betrof leek het er eerder op alsof ze van slag was. Gekwetst en wetend dat ze was voorgelogen. Hij opende zijn ogen en hees zichzelf een beetje recht tegen de paal, zijn blik langzaam naar de ander laten gaand. Een groepje mensen - wat zeldzaam was in dit oersaaie museum - kwam voorbij lopen en bleef twijfelend stilstaan toen ze het meisje zagen huilen. Alsof het een onderdeel was van het museum wat bezichtigd kon worden. "Wat?!" snauwde hij hen toe. Als een opgeschrokken kudde Tauros kwamen ze weer in beweging en verdwenen ze in een andere gang. Hierna hees hij zichzelf langzaam overeind en strompelde de paar meter naar het bankje toe, waar hij zich naast het snikkende meisje neer liet ploffen.

De tranen rolden over haar wangen, ja ze was gefrustreerd en boos en verdrietig en alles wat je nog meer kon beschrijven, al die emoties door elkaar heen. Ze wilde het gewoon niet weten, de gedachte dat haar zusje dat gedaan heeft met haar vriend, het maakte haar vrij pissig op het moment, ondanks dat ze aan het janken was, het was gewoon k*t om het eventjes zo te zeggen. Ze probeerde met haar handen de tranen van haar gezicht te krijgen, maar ze bleven voor nu helaas komen. Ze merkte echter niet op dat er ondertussen een groepje met mensen was aankomen lopen en haar zaten aan te staren. Hiro gromde lichtjes naar de vreemde personen en Riddle keek even op toen ze August zijn stem hoorde... wat? Ze kon nog net zien hoe een groepje mensen verdween, een andere gang in, oh fijn. Haar rode ogen keken naar August die vervolgens in beweging kwam, wel moeite hebbend en vervolgens naast haar kwam zitten. Ze veegde de rest van haar tranen weg en zuchtte eventjes diep. Hiro was ondertussen aan hun voeten komen zitten, zijn staart ging lichtjes heen en weer. "Bedankt.." sprak ze nog wat snikkend, doelend op die mensen die haar net hebben aan zitten staren. "Well... dit zag ik niet aankomen vandaag" sprak ze rustig, ondertussen was het huilen gestopt, de frustraties eruit. Haar ogen waren doorweekt en ze haalde haar hand nog een paar keer langs haar wangen.

Hij werd bedankt en zijn antwoord was een kort knikje terug. Nog altijd keek hij naar het einde van de gang waar de mensen verdwenen waren. Kort zuchtte hij en leunde tegen de leuning van het bankje aan. Zijn blik richtte hij nu weer op Riddle en zag hoe ze was gestopt met huilen. Voodoo was ondertussen helemaal verdwenen, waarschijnlijk was hij achter het groepje mensen aan gegaan, want verder in de gang waren wat verschrikte kreten te horen. Kort grinnikte de roodharige. "Inderdaad," stemde hij toen met een lichte zucht in en strekte zijn arm eventjes, spierpijn was niet leuk. "Gaat 'ie weer een beetje?" Wat was hij weer in een liefdadige bui vandaag zeg.

De roodharige zat nu naast haar op het bankje, ze kon hem nu dus ook wat beter aan kijken, al was er nu nog duidelijk te zien dat ze gehuild had, pfff zo vervelend. Dan had ze dat ook nog gedaan waar hij bij was, verdomme. Echter hoorde ze ineens wat kreten, geen idee waar het vandaan kwam, ze keek dan ook wat op... De jongen moest grinniken.. was het zijn Shuppet? Ja, die was weg, waarschijnlijk was het de Shuppet ja. Die haar niet lang geleden nog had laten schrikken. De jongen gaf een simpele 'inderdaad' als antwoord. Ja, ze was hier heen gekomen, vooral omdat ze zich verveelde en eigenlijk ook iets moest gaan doen, behalve eu... rond hangen met mensen. Al was dat nu dus niet echt geslaagd, al was dit August en daar hing ze bijna nooit mee rond, dus misschien was het wel goed? Hij vroeg vervolgens of het een beetje ging waarna ze eventjes knikte "Ja... sorry" sprak ze terwijl ze eventjes naar Hiro keek. "Het werd me even te veel..." sprak ze verder "Van Nathan had ik alleen gehoord dat hij een keer haar gezoend had, omdat ze elkaar al van vroeger kende blijkbaar...?" dat kwam er nogal vragend uit, maar het was dus een feit. "Verder wist ik dus eu... niks" bracht ze vervolgens terwijl ze August weer aan keek.

Gesponsorde inhoud