Rar
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 Rar

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2, 3, 4, 5  Volgende
AuteurBericht
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Rar   Rar Emptydi jun 23, 2015 2:59 pm


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Well. Dit was niet hoe Jane verwacht had deze zonnige zomerdag te spenderen. De roodharige zuchtte even en tuurde door het zwarte gaas dat voor haar ogen zat, wat nog best moeilijk ging ook. Hoe hielden mensen die dit als hun baan hadden dit vol? Zijzelf zou het niet kunnen uitstaan: het beperkte zicht, de hitte, de constante herrie aan haar kop.. Nu ze het dacht, het was veel te heet hierbinnen. Waarom had ze zich hier ook alweer mee ingelaten? Haar honingkleurige ogen vernauwden zich toen ze weer een poging deed om door het gaas te turen en naar haar 'soortgenoten' te kijken. Ze zag dat meneer Charizard – ze was zijn echte naam vergeten, oeps – omringd was door een meute kinderen. Het pluizige ding stak zijn oranje armen omhoog en maakte brulgeluiden, zo van: rar, rar! De kindjes gilden bang en stoven wat achteruit, om het volgende moment weer dichterbij te komen en te proberen de zachte stof waaruit de Charizard bestond aan te raken. Heel gevaarlijk allemaal. De roodharige deed het bijna in haar broek. Serieus. Ze verschoof haar blik naar mevrouw Pikachu – nog een naam die ze vergeten was, ze had echt beter op moeten letten tijdens het voorstellingsrondje – die de aandacht van een drietal meisjes had getrokken en die ze aan haar staart liet voelen. Een tweede zucht verliet Jane's mond. Ze was hier zo zoetjesaan wel klaar mee. Ze had gehoopt de kinderen van het feestje een plezier te doen, maar er kwam niemand op haar af. Blijkbaar bezat ze geen entertain-talent, ach ja. Dan kon ze net zo goed gaan, hè? Net op het moment dat Jane de daad bij het woord wilde voegen, kwam er een jongetje op haar af. Hij had een vinger in zijn mond en keek met grote ogen naar haar op. Of nou, eigenlijk was dat niet waar. Hij keek met grote ogen naar de Arcanine die ze speelde, want dat was het pak dat ze in haar handen geduwd had gekregen. Het pak waarin ene meneer of mevrouw Arcanine had moeten zitten, maar meneer of mevrouw Arcanine was onverwachts ziek geworden en de vervanger had afgezegd. En wat doe je dan als professioneel bedrijf? Je pikt een random stranger van de straat en vraagt of die op een stikhete dag op een kinderfeestje in een dik, allesbedekkend, van wol gemaakt pak wilt gaan staan, tegen betaling.
Jane had hier zo geen zin meer in, maar ze moest nog even volhouden voor het jongetje, dat op dat moment aarzelend zijn niet-in-mond-gestoken hand uitstak en naar haar buik bewoog. Het roodharige meisje rolde even met haar ogen, boos op zichzelf dat ze een zwak had voor kleine kindjes en dat ze dit echt ging doen, en zakte door haar knieën, zodat ze meer op een echte Arcanine leek. Het jongetje aaide wat over de zachte buik van het pak en rende vervolgens met een grote glimlach op zijn gezicht naar het groepje bij meneer Charizard, om aan zijn vriendjes te vertellen dat hij de Arcanine geaaid had. Jane stond weer op en focuste zich op de groep ouders die gezellig met z'n allen stonden te kletsen en te drinken. Man, daar had zij ook wel zin in. "Hm." Zonder er verder nog over na te denken, koerste Jane op de groep ouderen af. Ze omzeilde de clown, het twisterzeil dat op het gras naast de rivier lag en de Ponyta's die klaarstonden om een peuter op hun rug te nemen en rond te rijden en bereikte haar doel. Verschillende volwassenen keken haar verbaasd aan, maar Jane besteedde er geen aandacht aan. Ze elleboogde zich een weg naar de tafel met drankjes en griste er een flesje bier vanaf. "Hé," klonk een stem achter haar, "wat denk je wel niet dat je aan het doen bent? Je moet de kinderen entertainen!" Jane draaide zich rustig naar het geluid om en zag een man staan, een olijf op een stokje in zijn ene hand en een glas met een doorschijnend drankje in het andere. "Hier word je niet voor betaald!" Hij zwaaide boos met zijn olijf. Op haar gemak liep Jane op de man af. Ze pakte in alle rust het stokje met de olijf uit zijn hand met haar in oranje stof gehulde hand en sprak nadrukkelijk, ieder woord goed articulerend: "Dan neem ik bij deze ontslag." En met die woorden draaide ze zich om, baande zich een weg door het feestterrein en volgde het gras naast de rivier. Tijd voor wat ontspanning.

Ze was zich er niet van bewust geweest dat ze haar Arcanine-hoofd nog ophad. Ze was gewend geraakt aan het kijken door het gaas dat in de ogen van het kostuum zat, maar nu realiseerde Jane zich dat het geen goed idee was om het nog op de laten. Ten eerste omdat het warm was, ten tweede omdat je toch echt minder zag en daarom makkelijker tegen mensen aanbotste, was ze in dit geval voor elkaar gekregen had om te doen. Ze had redelijk dicht bij het water gelopen, net als de persoon waar ze tegenaan gebotst was. Een plons was te horen en Jane wilde haar hoofd naar het geluid draaiden, maar dat stond het masker niet toe. Daarom rukte ze het ding van haar hoofd en liet het in het gras vallen, net als haar flesje bier en de olijf, die ze in het Arcanine-hoofd mikte. Haar honingkleurige ogen zochten naar een rimpeling in het wateroppervlak, een boos gezicht of allebei. Sidenote: zet altijd je Arcaninemasker af als je langs het water loopt, schoot er door haar hoofd.
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptywo jun 24, 2015 6:18 pm


Cecille wist niet hoe, maar ze was in Aquacorde belandt. Nou ja, ze wist wel hoe, maar ze herinnerde zich niet hoe het precies gebeurd was. Het enige wat ze zich nog herinnerde, was dat ze had besloten weer flink aan de drank te gaan en dat was volledig misgelopen. Ze begaf zich zo ver van Shalour af dat ze betwijfelde nog op tijd daar te komen, tenzij ze opnieuw een taxi bestelde. Maar ze had vannacht al een taxi hierheen genomen om onbekende redenen en dus had ze bijna geen geld meer voor nog een ritje. Wellicht had ze de chauffeur wel zo zwaar geïrriteerd dat hij haar hier gewoon eruit gooide. Of ze had opzettelijk dit dorpje gekozen om in te stranden, wie weet. Hoe dan ook, Cecille zat hier vast en ze wist niet hoe ze dit verder aan moest gaan pakken. Zeker omdat ze ook nog eens een enorme kater had en niet helder kon denken.

Een voordeel hieraan? Ze had Sivar eindelijk weer eens bij zich. Sinds... Dat had ze hem eigenlijk in zijn pokéball gelaten, met het excuus dat hij tijd voor zichzelf nodig had. In feite was zij degene geweest die dat nodig had, maar dat wilde ze natuurlijk niet bekennen. Cecille achtte zichzelf niet zwak en die methode vond ze bij ieder ander sterk om te gebruiken, maar bij zichzelf vond ze het een zwakte. De blondine zuchtte voor de zoveelste keer en begaf zich richting het water van het dorp, hopend dat ze hier in alle rust na kon denken over hoe ze deze fout recht moest zetten. “Ik zweer het, Siv, dat is de laatste keer dat ik drink,” sprak ze tegen hem, zoals ze wel vaker tegen hem had gezegd. De Tyrogue rolde daarom met zijn ogen, wetende dat dit niet de laatste keer zou zijn geweest dat ze dronk en dat ze zoiets tegen hem zei. Hij vond het echter wel fijn dat hij er – met dank aan de drank – weer even uit mocht om zijn trainer te steunen, al leek ze vandaag niet zo erg uit haar doen te zijn dan ze gebruikelijk was.

Nou ja, de afgelopen week dan.

Cecille en Sivar stonden rustig aan de kant naar het water te turen, terwijl ze beiden diep in gedachten waren verzonken. Sivar omdat hij zijn trainer wilde helpen en Cecille omdat ze haar gevoelens wilde verbergen en niet geholpen wilde worden. Ze zag zichzelf altijd als een sterk iemand – een persoon waar anderen op konden bouwen. Deze kant mocht niemand van haar zien... Al was ze nu gewoon nukkig vanwege een kater. De twee waren zo erg met hun eigen wereldje bezig, dat ze de enorme Arcaninekop niet hadden aan zien komen. Cecille had het te laat door, want toen ze de grote, harige kop eindelijk in vizier kreeg, voelde ze al een duwtje en verloor ze haar evenwicht. De blondine verloor niet vaak haar evenwicht, maar door de toestand waar ze zich in verkeerde, kon het niet anders dan gebeuren. Met een plons belandde ze in het water, Sivar hangend aan de rand en roepend naar zijn trainer. Hijzelf kon niet zwemmen, maar Cecille wel, toch? Het was niet zo dat ze wellicht een gekneusde rib had opgelopen en daar nu last van kreeg, toch?

... Oh, shit.
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptydo jul 02, 2015 7:51 pm


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -


Geen boos gezicht dat uit het water tevoorschijn kwam, geen duidelijke golven of bubbels die aangaven waar de persoon waar ze tegen aangebotst was zich bevond. Dat was niet goed, dat kon absoluut niet goed zijn. Met een bezorgde uitdrukking in haar honingkleurige ogen, plofte de roodharige op haar knieën neer op het randje van de oever en tuurde intensief naar het wateroppervlak. De persoon die ze omgeduwd had, zou toch niet een verdwaalde kleuter van het feestje zijn geweest? Oh, ze hoopte van niet, want kleuters konden over het algemeen niet goed zwemmen. Jane merkte dat er paniek in haar begon op te borrelen toen ze na een tijdje nog niets zag bovenkomen, maar dwong zichzelf ook haast meteen weer om kalm te blijven. Als er een slecht moment was om in paniek te raken, was het wel wanneer iemands leven op het spel stond. Ze moest rustig blijven. Ze gaf nog niet toe aan de angst en al zeker niet zo snel. Jane was een doorzetter. Nogmaals controleerde ze het water, beter deze keer, langer. Toen ze een donkere schim dacht te zien, veerde ze wat op, waarna ze haar hand zonder te aarzelen in de rivier stak en probeerde iets vast te grijpen. Zodra de stof van het Arcanine-pak contact maakte met water, werd haar arm een stukje zwaarder, maar het deerde de roodharige niet. Dit moest opgelost worden, en snel. Hopelijk had ze iets te pakken gekregen..
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptywo jul 22, 2015 12:57 am


Ze was een sporter. Dat betekende dat ze met gemak boven water kon komen in twee, misschien drie slagen met haar armen en benen, toch? Nope. Toen Cecille het voor een eerste keer probeerde in een paniekerige staat, voelde ze zo’n heftige steek in haar ribben dat ze de poging meteen staakte en daarom niet ver naar boven kwam. Haar hand schoot naar de plek waar het pijn deed, al was de beweging een stuk langzamer door het water. Verdomme, waarom was bewegen onder water dan ook zo zwaar?! Het maakte het haar alleen maar moeilijker... Oh, ze had lucht nodig. Dat kon er ook nog wel bij. Cecille wilde een tweede poging doen om zich een baan naar boven te werken, maar net op dat moment besloot haar lichaam dat ze te weinig lucht had en wilde ze het te snel doen, waardoor het alleen maar meer tegenwerkte. Het was net op dat moment dat ze een apart geluid hoorde; en niet veel later voelde ze iets naar haar grijpen.

Cecille spuugde haar laatste beetje lucht uit toen ze voelde waar gegrepen werd en fronste, ondanks alles, kwaad. Hoe durfde diegene haar borst vast te grijpen, zeg?! Ze vergat compleet dat ze pijn had en geen lucht kreeg, greep die persoon bij de arm vast en voelde toen dat ze omhoog getrokken werd. De blondine lette daar echter niet op – ze was eerder verward over wat ze vast had gegrepen. Was dat nou... Natte vacht? Wat de f–

Meteen hapte ze naar lucht toen ze boven water was gekomen en voelde ze nog iets naar haar grijpen; dit keer naar haar schouder en het was een poot die ze uit duizenden wist te herkennen, zelfs met ogen dicht. Sivar en wie het ook was die haar net uit het water had getrokken, trokken haar verder op het land en zij kon weer rustig proberen adem te halen. Cecille draaide zich op haar rug en bleef languit in het gras liggen, terwijl ze haar ademhaling weer onder controle probeerde te krijgen. “Arceus, nooit geweten dat het zo diep was,” zuchtte ze. Het klonk haast alsof ze een marathon had gerend. Toen ze weer wat was gekalmeerd, schoot ze overeind en vloekte hardop toen ze haar ribben weer voelde protesteren. Het liefste trok ze die er nu eigenhandig uit om er nooit meer last van te hebben, maar of dat veel nut had... In plaats van lang daarover zitten peinzen, echter, richtte ze haar lila ogen op de dader. Verbazingwekkend genoeg was het een meisje van rond haar leeftijd, voor zover Cecille kon zien, die een of ander vaag pak aan had. Dat verklaarde wel dat vreemde textuur die ze net had gevoeld. “Hey, alles leuk en aardig, maar die activiteiten bewaar ik liever voor m’n vriendin,” sprak ze tegen de vreemdelinge. “Ik ben niet zo van het vreemdgaan.”
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptydo jul 23, 2015 9:33 am


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Dammit, dammit! Hoe langer de seconden verstreken en Jane nog steeds niets anders dan water haar hand voelde passeren, hoe meer ze zichzelf verwijten begon te maken. Jane, sprak haar geweten haar toe, je bent hier een kleuter aan het vermoorden. Haar verstand was boos omdat ze eerst de tijd had genomen om haar spullen te droppen, want daardoor was ze kostbare tijd verloren. De roodharige greep de rand van het land vast met haar ene hand en liet de hand die al in het water hing nog wat dieper zakken. Ze zou iets te pakken krijgen, dat moest gewoon. Ze zou niet later aan de één of andere alcohol-zuipende, borrelhapjes-vretende ouder moeten gaan vertellen dat ze meneer of mevrouws kind in het water had gebeukt en dat het verdronken was. Want Jane was niet in haar beste humeur en een overlijden kon er nu even niet bij.
Op dat moment voelde Jane iets vasts onder haar met pluizige stof bedekte  vingertoppen en wel meteen greep de roodharige wat het dan ook was vast. Een wat verwarde uitdrukking verscheen op haar gelaat in de paar milliseconden die ze nodig had om te realiseren dat het lichaamsdeel dat ze te pakken had gekregen veel zachter was dan ze gedacht had. Het enige wat ze vastgepakt kon hebben was.. Het ogen werden wat groter toen de realisatie volgde, maar meer tijd om erover na te denken en een grijns op haar gezicht te doen verschijnen kreeg ze niet, want haar arm werd vastgegrepen. Jane werd zich bewust van het extra gewicht en de stroming die het met zich mee wilde sleuren, en begon kracht te zetten. Zo snel als ze kon, trok Jane de persoon in het water omhoog. Wat ze aannam de borst van de andere persoon te zijn had ze inmiddels al losgelaten en haar hand had ze nu om de arm van de ander gesloten zodat ze elkaar vasthielden op manier waarop acrobaten dat normaal gesproken deden. Uit inspanning kneep Jane haar ogen dicht en klemde haar kaken op elkaar. Kom op, Jane!
Met een soort zachte, lage grom trok ze de persoon over de rand van de kade en een stukje verder het land op. Vanuit haar ooghoeken zag Jane dat het wezentje van eerder haar hielp, wat een lichte glimlach op haar gezicht deed verschijnen. Opgelucht hoorde ze dat er naar lucht gehapt werd, wat betekende dat er niemand dood was. Yess. Jane liet de arm los en zette enkele passen achteruit, waarna ze zichzelf in het gras liet ploffen. Met haar ellebogen op haar knieën en haar vingers in elkaar gevlochten kwam Jane op adem. Hoewel ze sportief was, was ze meer op snelheid dan op kracht gebouwd en was deze plotselinge gewichthefpoging dan ook niet zo gemakkelijk voor haar geweest als ze zou willen. “Arceus, nooit geweten dat het zo diep was.” Jane's honingkleurige blik, die eerder op de grond gericht was, ging naar de persoon die ze geduwd en daarna weer aan de kant geholpen had. De stem van de blondine klonk uitgeput, maar ze leefde. "Thank Arceus, je bent oké," was dan ook het niet aan de eerder uitgesproken zin gerelateerde antwoord dat ze glimlachte. Lichtelijk vermoeid streek de roodharige haar haar naar achteren en zette de hand die ze daarvoor gebruikt had achter zich neer, zodat ze er wat op kon steunen toen haar ogen de persoon volgde die opsprong. Met een hint van nieuwsgierigheid keek Jane toe hoe de blondine vloekte. Was dat nog van het bijna-verdrinken, of voor iets anders? Ach, ze zou er waarschijnlijk later nog wel naar vragen, voor nu maakte het haar niet echt uit. Jane stond nu ook op en inspecteerde de doorweekte stof die haar arm omhulde. Misschien, héél misschien, werd het tijd om dit pak uit te doen, maar later. Nu voelde ze dat er ogen op haar gericht werden. Jane keek weer op en ontmoette de blik van de ander. Voor het eerst kon ze goed zien hoe die er nu eigenlijk uitzag; een meisje -- dat had Jane door een raar toeval mogen voelen, maar nu werd het voor haar bevestigd -- van haar leeftijd met lange, blonde haren en lila ogen. Lila ogen.. Interessant. Anders. Niet dat de roodharige kon zeggen dat ze er op dit moment normaal uitzag met haar halve Growlithepak, maar goed. Jane kantelde haar hoofd wat en staarde misschien net iets langer dan beleefd was. Ze overwoog om te vragen of het contactlenzen waren, maar de blondine begon op dat moment met praten. Even grinnikte Jane om te woorden, waarna er een scheve grijns op haar gezicht verscheen. "Ja? Dus je weet zeker dat je geen mond-op-mondbeademing nodig hebt?" Vroeg ze, maar in haar stem was duidelijk te horen dat het een grapje was en dat Jane wist dat er net een grens gezet was die ze niet mocht overschrijden. Was dat niet zo geweest, dan was Jane misschien nog wel wat verder gegaan. Immers zag er blondine er best goed uit -- op het half verzopene na, dan -- en kon Jane best wat vrolijkheid gebruiken na het kinderfeestfiasco. Maar ja, het zou niet gebeuren en daar had de roodharige maar mee te leven. Casual leunde ze tegen een boom en begon haar arm uit de klamme stof te trekken, haar ogen op het werkje richtend, blij dat alle hectiek over was.
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptyza jul 25, 2015 4:24 pm


Het was pas nadat de hele situatie tot haar was bezonken en gekalmeerd was, dat ze het meisje in zich opnam. Haar lila ogen gleden over het lichaam van haar aanvaller slash redder in nood, waardoor ze heel makkelijk in zich op kon nemen hoe die eruit zag. Rood haar dat nog net onder haar schouders reek, bruine ogen en een licht getinte huid die in haar gezicht met sproeten werd bedekt. De rest van haar lichamelijke kenmerken werden bedekt door het pak dat ze aanhad, waarvan Cecille alleen maar kon raden wat het moest voorstellen. Toen ze het Arcaninehoofd niet heel ver bij hen vandaan zag liggen, echter, merkte ze op dat het meisje zich verkleed had als een Arcanine. Verbaasd hief ze een wenkbrauw, maar iets erover zeggen deed ze nog niet. Wat moest ze zeggen daarop? Wat als het zo’n freak was die zich verkleedde als een beest en dan rare dingen ging doen met een partner? Daar had ze namelijk genoeg over gehoord en Cecille had genoeg gezondigd om zichzelf een viespeuk te kunnen noemen – dus gingen haar gedachten automatisch het eerste daarheen.

Het besef dat het evengoed voor een verjaardagsfeestje van een peuter kon zijn geweest, kwam pas later in haar op. Zich schamen voor de verkeerde gedachtes deed ze echter niet. Zo was ze niet ingesteld en bovendien was het nog niet uitgesloten. Wie weet was er in de buurt wel een conventie geweest – zo goed kende ze Aquacorde toch niet en ze was er pas sinds vannacht. Wist zij veel wat hier allemaal te doen was. Het meisje schonk haar een scheve grijns, die haar sterk aan haar eigen zou laten denken als ze die kon zien telkens wanneer zij grijnsde, en vroeg toen of ze echt geen mond-op-mondbeademing nodig had. De speelsheid wist die van Cecille naar boven te werken; iets wat eigenlijk een wonder was na wat er was gebeurd de afgelopen week. “Ik zou het niet proberen, mijn vriendin wil je echt niet op je dak hebben,” grijnsde de blondine naar de vreemdelinge. Oké, zij was hier de gespierde van de twee, maar als Sara eenmaal met haar argumenten begon, dan was al heel snel duidelijk wat voor een scherpe tong zij had. Dat wilde ze het meisje niet aandoen, ondanks dat ze wel mooi het water in was geduwd. Met opzet was het vast niet geweest, want ze kenden elkaar overduidelijk niet en ze was wel uit het water getrokken door de halve Arcanine, dus...

Haar blik gleed onbedoeld terug naar het hoofd van het pak en toen merkte ze eindelijk het bierflesje erin op. “Ah – verkleedfeestje in de buurt?” vroeg ze aan de vreemdelinge, wijzend naar het flesje. Moeizaam kwam ze overeind, proberend niet in te gaan op de pijn die ze erbij voelde. Eigenlijk kon ze nu wel een slok gebruiken. Dan kon ze die pijn het beste negeren. “Eerlijk gezegd kan ik een drankje nu wel gebruiken,” voegde ze eraan toe. Sivar keek haar toen beschuldigend aan, want ze had een paar posts terug nog gezegd dat ze niet meer zou drinken en die belofte wilde ze nu alweer breken. “Een alcoholisch drankje. Geen water,” grapte ze erachteraan.
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptyza jul 25, 2015 8:22 pm


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Aan mond-op-mondbeademing zou ze maar niet moeten beginnen, anders zou ze een boze vriendin op haar dak krijgen. Jane hief haar handen wat in het universele teken voor overgave, maar het geamuseerde grijnsje op haar sproeterige gezicht paste niet bij haar onschuldige houding. "Oké, ik zal braaf zijn." Hoewel de woorden er lichtelijk spottend uikwamen, meende de roodharige wel wat ze zei. Ze ging geen relaties onder druk zetten als de persoon in kwestie daar geen behoefte aan had. Ze stond dan misschien net wat te laks tegenover serieuze relaties, maar dat betekende niet dat het haar doel was om ze allemaal te doen mislukken.
Jane liet haar handen weer naast haar zij vallen. De grijns viel weg en werd vervangen door een geconcentreerd fronsje toen ze zich op het bevrijden van haar arm richtte. Met haar andere hand greep ze de stof die haar duim omsloot vast en begon te trekken. Stukje bij beetje voelde ze hoe de met water doordrenkte stof met een nogal onplezierig gevoel van haar huid losraakte, totdat ze uiteindelijk haar ene arm uit het pak gehaald had. Haar andere volgde wat sneller gezien dat deel van het Arcanine-pak niet echt nat geworden was. Vervolgens stroopte Jane het pak omlaag tot haar heupen, waar ze de twee mouwen achter haar rug vastknoopte zodat ze niet in de weg zaten. Met een opgeluchte glimlach constateerde de roodharige dat het zo een stuk minder warm was. Even nam ze de tijd om haar geweldige outfit – het pluizige, oranje met zwart gestreepte broek-ding en het zwarte hemdje – in zich op te nemen en te grinniken, waarna haar aandacht getrokken werd door het stemgeluid van de blondine.

Vragend keek ze op en luisterde naar de vraag die gesteld werd. Wel meteen verscheen er een vermoeide uitdrukking op haar gezicht. Het was zover; het kinderfeestfiasco zou ter sprake komen. "Soort van," begon Jane aan haar antwoord. Ze ging met een hand over haar gezicht terwijl ze op donkere, net iets te dramatische toon vervolgde: "Een kinderfeest." Het was dat Jane van mooi weer hield, anders had dit haar het perfecte moment geleken om een bliksemschicht door de lucht te zien schieten en de onheilspellende toon op de piano te horen. Nee, ze had zich niet echt vermaakt.
Ze kon een drankje wel gebruiken. Meteen stond de roodharige aan de rand van de rivier, een plasje water in haar tot kommetje gevormde hand, een grijnsje op haar gelaat en twinkelingen in haar ogen. De volgende woorden van de blondine deden haar quasi-verdrietig het water weer in de rivier gooien en haar natte hand aan haar Arcanine-pak afvegen. Water was geen alcoholistisch drankje, helaas. Jane's blik ging naar het hoofd dat bij haar pak hoorde met daarin het bier en vervolgens naar de persoon die ze per ongeluk het water in geduwd had. De roodharige zuchtte even. Ze kon niet anders dan toegeven dat de drenkeling het meer verdiende, ook al vond ze dat zijzelf ook wel iets achter de rug had. Niet dat Jane iets tegen geven had, maar stiekem had ze zich wel een beetje verheugd op dat biertje. De beschuldigende blik die naar de blondine ging, merkte ze niet eens op toen Jane naar het Arcanine-hoofd liep en het flesje eruit haalde, waardoor haar blik op de olijf op het stokje viel. "Goed, maar ik claim de olijf," waren de woorden die ze uitsprak toen ze het flesje aanreikte.
Met het houten stokje tussen haar duim en wijsvinger kantelde Jane haar hoofd nieuwsgierig. "Zware dag gehad?" Oké, in een rivier vallen was misschien geen pretje, maar het leek haar toch net niet genoeg om aan de drank te gaan.
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptyza jul 25, 2015 10:52 pm


De vreemdelinge hief haar handen defensief op en zei dat ze wel braaf zou zijn. Cecille was opgelucht om dat te horen, zelfs al vond ze het meisje er wel heel leuk uitzien – zeker het soort waar zij op af zou stappen tijdens een feestje, maar daar was ze inmiddels wel overheen. Telkens als ze naar iemand keek en dacht dat die er wel leuk uitzag, gingen haar gedachten meteen naar haar eigen vriendin en hoe erg ze die miste. Cecille gokte dat het een bijwerking van verliefd zijn was en op zich was het geen slechte eigenschap, maar het kon vervelend zijn wanneer je elkaar al weken niet meer had gezien. En helaas gebeurde dat wel eens als je beide je eigen weg ging in de regio om orde op zaken te stellen.

De jongedame begon toen half te strippen, proberend de bovenkant van haar pak uit te trekken, want één van de mouwen was zeiknat geworden. De blondine keek toe hoe het meisje gefocust aan het plukken was en kon het niet laten om zacht te grinniken. Het enige wat nog miste was dat ze haar tong uitstak, omdat ze zo geconcentreerd bezig was. Zoiets deed zij weleens en ze wist niet of mensen het wel door hadden of dat ze er simpelweg niks van zeiden omdat ze het schattig vonden. Toen ze haar vraag gesteld had, zag ze de uitdrukking van de roodharige meteen veranderen. Het zag er nogal vermoeid uit en de rede daarvoor werd al snel gegeven. Een kinderfeestje. Cecille schoot in de lach toen ze de onheilspellende toon in het meisje haar stem had gehoord. “Was het zo erg?” grijnsde ze, nog een beetje na grinnikend. Ook zij had ervaring met kinderen – oppassen was één van de dingen waar ze ’s avonds geld mee wist te vangen, zodat ze het in het weekend weer kon uitgeven aan de feestjes waar ze heen ging. Zij was echter goed met kinderen en vond het wel leuk om op te letten, waardoor die kids nog wel eens van haar gingen houden en ze dan ook werd uitgenodigd op het verjaardagsfeestje. Nu had zij echter het geluk energie te krijgen van mensen, in plaats van dat het uit haar werd gezogen.

Een triomfantelijk grijnsje verscheen rond haar lippen zodra ze het plannetje van de roodharige in het water had laten vallen. Letterlijk. Weer een catastrofe ontweken, al had ze dat beter bij de vorige kunnen doen. Een beetje water in het gezicht gegooid krijgen was namelijk minder dramatisch dan half verzuipen. Het viel Cecille echter op dat, tot dusver, de twee meiden wel op elkaar leken qua karakter. Plagerig en wat ze tot nu toe had gezien ook vrij extrovert. Nou ja, of de vreemdelinge ook energie kreeg van mensen viel nog te bezien, maar ze was makkelijk in de omgang en dat was de blondine ook. Haar lila ogen volgde de roodharige toen die naar het hoofd van haar Arcaninepak liep en vervolgens het bierflesje eruit werd gevist. Blijkbaar was er ook een olijf, maar Cecille keek toch even verbaasd op van de opmerking. “Van mij mag je, Popeye,” grapte ze, waarna ze het flesje aannam en naar de inhoud keek. Ze zag niet in waarom ze het niet konden delen – tenzij de ander natuurlijk vies was van vreemden. Zijzelf niet echt. Nonchalant nam ze een slok van het bier en hoorde toen de vraag aan. Met een grom liet ze het flesje zakken, al stak ze het uitnodigend naar de roodharige uit, zonder woorden duidelijk makend dat ze wel konden delen.

“Eerder een zware week,” biechtte ze op. Zuchtend haalde ze een hand door haar blonde manen en boog ze zich voorover, haar armen om haar benen neerleggend. Alsof ze zichzelf zo een knuffel gaf. “Ik hoor hier niet eens te zijn... Ik weet niet hoe, maar op de één of andere manier heb ik vannacht een taxi naar Aquacorde gepakt. Daar herinner ik me alleen niks van.” Oh ja, dat was waar ook. Daarom had ze zich het drinken afgezworen. “Maar hey, nu heb ik wel gratis bier en wat verfrissing gehad,” grijnsde ze naar de vreemdelinge. Ja, ondanks alles was bij haar het glas nog altijd half vol. Of in dit geval de fles.
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptyzo jul 26, 2015 5:42 pm


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Toen het zachte geluid van gegrinnik haar uit haar concentratie haalde, keek Jane even op van haar werk. "Oi, ik ben hier met iets zeer belangrijks bezig, hoor," sprak ze, een geamuseerde ondertoon in haar stem. Vervolgens richtte ze haar honingkleurige blik weer op het Arcanine pak en verscheen het fronsje weer op haar gezicht. "Man, het leven van een furry moet lastig zijn," werd er wat afwezig gemompeld.
Het verwachte gelach kwam al snel. Normaal gesproken kon Jane dit soort dingen wel sympathiek opvatten, maar op het moment was de irritatie nog vers en kwam die dan ook weer een beetje opborrelen toen ze de blondine zag lachen. Lichtelijk op haar teentjes getrapt sloeg Jane haar armen dan ook over elkaar, totdat haar gevraagd werd of het echt zo erg was. "Nou ja, de kinderen waren geen probleem.." De irritatie ebde weer weg en Jane liet haar armen weer hangen. Ze hield van kinderen en hun rare of schattige capriolen, dat was dan ook de reden dat ze het zo lang op het feestje volgehouden had als ze gedaan had. En het geld, natuurlijk, het geld dat ze nu zeker niet meer zou krijgen. Ten eerste omdat de ouders haar het heus niet zo snel zouden vergeven, net als haar collega's van wie ze het pak gekidnapt had, en ten tweede omdat de roodharige het vertikte om terug te gaan en haar excuses aan te bieden, want Jane zou Jane niet zijn als ze ervan overtuigd was dat haar acties de juiste waren. "Het waren meer de ouders en de zon en de mensen waarmee ik moest werken, en dit–" Jane gaf een tik op haar Arcanine-broek, "– verdomde stikhete pak waardoor je niks kan zien." Ze zuchtte, opgelucht dat het er allemaal even uit was. Een verontschuldigende glimlach verscheen op haar gezicht toen ze de blondine weer aankeek. "Sorry voor de rant, het is gewoon.. Soms heb je ergens gewoon even helemaal genoeg van, weet je wel?" Iedereen had wel eens zo'n moment in zijn of haar leven, en dat van Jane had zich een krap uur geleden voorgedaan.
Ze mocht de olijf hebben. Yiss. Daarnaast werd ze grappend Popeye genoemd. Jane fronste verward. Popeye? Had die niet iets met spinaz– Oh ja. Die vrouw heette Olijfje, toch? Een grijnsje brak door op haar gezicht toen ze de olijf, haar Olijf, uit het Arcanine-hoofd haalde er een kusje op drukte. Vervolgens liet Jane zich in het gras neerploffen, zodat ze wat meer op ooghoogte kwam met de blondine, die ook zat. Met een grom liet die op het moment het flesje bier zakken na een slok genomen te hebben, waarna het ding haar aangereikt werd. Met een brede glimlach die als dank dienst moest doen nam Jane het drankje aan en zette het zonder te aarzelen aan haar lippen. Ze had wel vaker een biertje gedeeld, en andere dingen, en had er daarom dan ook geen problemen mee.
Nadat de roodharige genietend een slok genomen had, liet ze het flesje zakken en bood het weer aan aan de blondine, die net zuchtend meedeelde dat ze eerder een zware week gehad had. Jane keek toe hoe de geredde onbedoelde drenkeling een hand door haar haren haalde en vervolgens haar benen knuffelde. Met een geïnteresseerde uitdrukking op haar gezicht liet Jane zich eerst in het gras vallen en rolde ze zich vervolgens op haar buik, waarna ze met enkele grassprieten in haar rode haar, haar handen onder haar kin en haar voeten in de lucht heen en weer bewegend naar de blondine opkeek. "Lucht je hart, meid." Misschien had haar leeftijdsgenoot helemaal geen aansporing nodig gehad om haar verhaal te vertellen, maar dat kwam niet echt in Jane op. Het bleek dat de blondine naast bijna verdronken ook nog eens niet verwacht had om in Aquacorde te zijn. "Wow," was het eerste wat Jane zei, haar wenkbrauwen ietjes opgetrokken. "Maar hoe komt dat dan, dat je niets meer weet?" Vroeg ze vervolgens. Jane stond er immers niet echt om bekend dat ze de snelste was in twee dingen, bijvoorbeeld alcohol en een gat in je geheugen, met elkaar te verbinden. De volgende woorden van de blondine deden een grote grijns op haar gezicht verschijnen. "Tja, het zou jammer zijn als je dat gemist had," sprak ze lachend.
TAG: CECILLE! + NOTE: JANE GETS ALL COMFY 'N SHIT
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptywo jul 29, 2015 2:41 am


Het meisje keek op en weg was het geconcentreerde gezicht. Cecille stopte echter niet met grinniken, dat alleen maar overging maar luider werd zodra het meisje begon te spreken. Tegen de tijd dat het furry commentaar eruit was, kon de blondine het niet laten en begon ze te lachen. “Echt? Wil je daar echt heengaan met dit gesprek?” reageerde ze geamuseerd, een klein grijnsje rond haar lippen. Het was dat de blondine niet extreem veel over het wereldje wist, anders was ze op het grapje ingegaan met een grapje van haarzelf. Arceusdank was ze er nooit direct mee in aanraking geweest, al wist ze wel te vertellen dat zulke mensen eigenlijk heel aardig waren. Ze hadden alleen een... Tja, een ietwat aparte smaak waar zelfs zij zich niet aan zou wagen.

Dat de roodharige lichtelijk op haar tenen was getrapt door haar gelach had ze niet eens door. Ze kreeg wel mee dat de armen over elkaar werden gevouwen, maar dat het betekende dat de vreemdelinge niet geamuseerd was? Nee, Cecille had geen flauw idee. Dat was veel te subtiel voor haar om daadwerkelijk mee te krijgen. Ze keek echter op toen het meisje begon te spreken en knikte, ten teken dat ze het gehoord en begrepen had. Zelf zou ze kinderen ook geen probleem vinden. Heck, ze hield van kinderen. Als Sara het ooit over kinderen zou hebben en aangaf dat ze het niet erg vond om er eentje te hebben, dan besprong zij met beide handen en voeten dat voorstel. Of, nou ja, mocht ze dan nog met Sara samen zijn. Wie weet had ze dan al iemand anders. “En mensen omver kan lopen,” voegde Cecille er met een scheve grijns aan toe toen de roodharige klaar was met haar kleine preek. Haar grijns viel echter van haar gezicht toen er een volgend onderwerp aan bod kwam. Haar blik werd ook ietsje serieuzer en het zette haar wel aan het denken. Misschien moest zij dat ook maar eens doen? Ze moest er toch met iemand over praten...

“Yeah...” reageerde ze uiteindelijk, haar blik even op het gras gericht. Haar lila ogen focusten zich na een paar tellen op het meisje. “Yeah, ik begrijp het. Ik ben één en al oor.” Dat was niet gelogen. Ondanks haar eigen toestand wilde ze wel mensen helpen en als dat betekende dat ze haar schouder moest uitlenen, dan... Sure. Waarom niet? Het was niet alsof ze iets beters te doen had en de roodharige was overduidelijk een fijne gesprekspartner. Ze liet ook niet merken dat ze er erg in had om met Cecille te praten – ze was immers net zo sociaal als de blondine zelf, had ze zo het idee. Dat bleek ook wel toen het meisje haar olijfje wat meer aandacht gaf dan nodig was, maar dat zorgde er wel voor dat Cecille’s mondhoeken weer omhoog krulden tot een geamuseerde glimlach. “Get a room,” sprak ze, proberend geïrriteerd te klinken, maar dat lukte haar voor geen meter.

Ze werd vergezeld op de grond en haar bier werd met een glimlach dankbaar aangenomen. Nou ja, haar bier? Zij had het gekregen van de vreemdelinge, niet andersom. Zoals verwacht was er geen probleem met het delen van het ene flesje en ze nam het weer aan toen het haar opnieuw werd aangeboden, al deed ze dat dit keer minder vrolijk dan de eerste keer. Toen haar werd voorgesteld om haar hart te luchten, twijfelde ze. Een wildvreemde kon wel eens een goede therapeut zijn, daar had ze genoeg ervaring in, maar ze voelde zich dan schuldig tegenover haar zusje... En haar vriendin. “Dit, hier zo,” vertelde ze nonchalant aan het meisje, terwijl ze de fles wat omhoog hief en het lichtjes heen en weer schudde. Vervolgens nam ze een klein slokje van het bier en opende ze haar mond weer. “Teveel gedronken, denk ik.” Cecille had al een hele tijd niet meer zoveel gehad dat ze compleet out was gegaan. Een teken dat het allemaal wel erg veel effect op haar had gehad. Desondanks zat ze nu toch weer te drinken hier en was ze zelfs grapjes aan het maken erover. “Precies ja! Gratis alcohol vind je niet overal.”

Opnieuw beet ze twijfelend op haar onderlip, zich afvragend of ze wel moest vertellen wat ze eigenlijk wilde vertellen. Het meisje hoefde niet eens over de nachtmerries te weten... Of wat dat nou eigenlijk precies had opgeroepen. De blondine hoefde alleen wat advies te hebben en dat betekende dat ze maar een klein beetje hoefde te vertellen, right? Ze wisselde kort een blik met Sivar uit, die inmiddels in kleermakerszit op de grond was gaan zitten en haar met een boze blik aankeek. Net als de vreemdelinge daarstraks had gedaan, had hij zijn poten over elkaar heen gekruist. Haar kleine Tyrogue was ook niet helemaal dezelfde meer en ook dat baarde haar toch wel zorgen, maar ze besloot er niks over te zeggen. Misschien dat de kleine frons genoeg voor hem was om door te hebben dat ze wilde weten waar hij aan dacht de laatste tijd, al betwijfelde ze sterk dat hij het meteen zou zeggen. Hij was immers praktisch opgegroeid met de blondine, dus zijn koppigheid had hij niet van een vreemde. De berry viel niet ver van de boom, huh?

Zuchtend wendde ze zich terug naar de roodharige. “Ik heb iets heel stoms gedaan,” sprak ze. Haar lila ogen focusten zich op het grasplekje voor haar – het was niet alsof ze het meisje niet durfde aan te kijken, maar dat ene grasplekje was opeens wel erg interessant geworden. “En dat heb ik al vaker gedaan, maar ik zeg elke keer dat ik het niet meer doe en dan doe ik het toch... Ik weet alleen niet of ik het tegen iemand moet zeggen of niet.” Nu keek ze wel op, haar blik ditmaal verplaatst naar haar nieuwe gesprekspartner. Ze bedoelde hier natuurlijk haar naasten mee en dan voornamelijk Sara en Yara, want haar ouders wisten amper van haar vorige vechtpartij af. Het was alsof ze het na al die jaren nog steeds aantrok. “Ik bedoel, het is niet vreemdgaan ofzo. Ik heb net letterlijk gezegd dat ik daar niet aan doe,” lachte ze, al was het ditmaal geforceerd. Nee, dit was toch wel wat erger dan vreemdgaan, vond zij. Of ze dat aan een vreemdelinge moest vertellen, echter, hing ervan af of die het wel wilde weten of niet.
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptywo jul 29, 2015 11:10 pm


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Er werd nu voluit gelachen en daarom liet Jane haar werk opnieuw voor wat het was. Even snapte ze niet waar de opmerking van de blondine over ging, omdat wat zijzelf eerder had gezegd alweer een beetje weggezakt was zodra de roodharige zich weer was gaan concentreren. Toen dat echter weer tot haar doordrong, lachtte ze even met haar leefstijdgenoot mee en sprak toen: "Nee, laten we dat toch maar niet doen. Op dat vlak wil ik graag onschuldig blijven." Jane wist dan misschien niet genoeg over het onderwerp om er een juist oordeel over te kunnen geven, ook zij had haar grenzen en dit was zoiets waar ze zich niet mee wilde inlaten.

Met een scheve grijns werd er toegevoegd dat het pak er ook voor zorgde dat mensen omver gelopen werden. "Dat is ook een belangrijk punt, ja," reageerde Jane serieus. "Nog iets dat ik aan mijn lijst klachten kan toevoegen, yess." Toen die lijst klachten eindelijk helemaal doorgenomen was en Jane haar excuses had aangeboden voor de denkbeeldige lengte ervan, verdween de grijns van het gelaat van de blondine. Jane voelde de verandering in sfeer aan en zweeg daarom even. Ze wapperde in de tijd dat de twee de stilte lieten voortduren even de natte mouw van haar pluizige pak wat heen en weer in de hoop dat die versneld droog zou worden, hoewel Jane ook wel wist dat het niet zo werkte. In ieder geval hield het haar aandacht vast totdat de blondine weer begon te spreken en ze zich daar op focuste. Ze was één en al oor, zei ze. Jane glimlachte even. "Veel woorden wil ik er niet echt meer aan vuilmaken, hoor. Niet alles in het leven kan leuk zijn en daar moet je dan maar mee leven, denk ik. Genoeg goede dingen om het te compenseren." De roodharige haalde haar schouders wat nonchalant op, waarna ze grijnsde. "Die rooskleurige filosofie zal wel veel te optimistisch zijn voor sommigen, maar damn, je kan niet altijd alles van de donkere kant bekijken."
Toen de sfeer weer wat speelser werd en Jane zag dat haar leeftijdsgenoot ook wat opfleurde, werd zij vanzelf ook vrolijker. Emoties waren gewoon aanstekelijk, of ten minste, dat waren ze voor de roodharige. “Get a room.” Jane had het idee dat die zin op geïrriteerde toon uitgesproken moest zijn, maar dat lukte niet. "Dat zeg je niet al te overtuigend," reageerde de roodharige dan ook plagend, maar uiteindelijk at ze haar borrelhapje toch maar gewoon op. Vaarwel, Olijf!

Het probleem was een flesje bier, dat op het moment omhoog gehouden en wat geschud werd. Of waarschijnlijk, om het verhaal wat logischer te maken, was alcohol in het algemeen de boosdoener. Dit vermoeden werd bevestigd toen de blondine haar volgende woorden uitsprak. "Ah," deed Jane. "Dat is wel logisch. Dan ben ik wel oprecht onder de indruk dat je een taxi hebt weten te regelen, tho. Dat zou ik niet kunnen." Niet als ze zoveel gedronken had dat ze de volgende dag niet meer wist wat ze gedaan had, in ieder geval. Met een paar drankjes op zou het haar nog wel moeten lukken.
De volgende opmerking deed Jane wat mysterieus grijnzen. "Dat ligt eraan of je weet waar je moet zoeken.." Immers was het biertje dat ze nu deelden in zekere zin gratis geworden toen de roodharige het meegegrist had, maar had ze er anders vast en zeker voor moeten betalen.

En toen was het verhaaltjestijd. Of, nou ja, die benaming was een tikje te vrolijk. Jane richtte zich met een serieuze blik op wat er verteld werd. Haar benen stopten ook met heen en weer bewegen en hingen nu maar wat in de lucht. Het verhaal ontbrak aan details, maar toch was de kern ervan wel duidelijk. Vervolgens werd er een grapje gemaakt, maar de lach die volgde was geforceerd en daarom grapte Jane dan ook niet terug. In plaats daarvan richtte de roodharige richt op van de grasbodem en ging met een nadenkende frons op haar gelaat in kleermakerszit zitten, lichtjes voorover gebogen zodat ze haar ellebogen op haar knieën kon laten rusten. Omdat het erop leek alsof haar mening gevraagd werd, nam Jane de tijd om serieus over een antwoord na te denken. Normaal gesproken deed ze dat niet en flapte ze er gewoon uit wat als eerste in haar opkwam, maar in situaties zoals deze was dat niet gepast. De blondine leek er echt mee te zitten, en daarom zou Jane dit zo serieus als ze kon behandelen.
Voor de roodharige zelf was eerlijkheid altijd belangrijk geweest. Geheimen bewaren kon ze wel, maar liever sprak ze gewoon de waarheid. Als zij zich in de situatie van haar leeftijdsgenoot had bevonden, had ze dan ook waarschijnlijk binnen de kortste keren haar hart gelucht bij de zogenaamde 'iemand'. Maar, nu ze er zo over nadacht, kon het natuurlijk ook zo zijn dat die iemand niet op het verhaal zou zitten wachten, dat hij of zij het niet aan zou kunnen horen of het gewoon niet zouden kunnen waarderen dat de blondine het stomme had gedaan. "Maar.. Wil je het vertellen? Ik bedoel, zou het je helpen?" Vroeg ze dan ook na een poosje, waarna ze vervolgde: "En die 'iemand', is het belangrijk voor je en die persoon als hij of zij weet wat er speelt?"
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptyza aug 01, 2015 4:47 pm


De vreemdelinge lachte met haar mee en vertelde op dat vlak toch nog wel onschuldig te willen blijven. Cecille knikte instemmend. “Anders ik wel,” grijnsde ze naar de roodharige. “Dan kan ik tenminste ergens nog onschuldig over zijn.” Nee, dat was ze al heel lang niet meer. Feestjes en studenten konden veel effect op je leven hebben, daar was Cecille wel een voorbeeld van. Een serieuzere reactie werd ietsje later aan haar gegeven, maar de toevoeging leek haar eerder iets minder serieus. “Dat wordt een aardige klachtenbrief dan,” grapte zij er nog op. Een verdere toevoeging had ze momenteel niet echt, want ze had zelf het pak nooit gedragen. Alleen maar tegen zich aan voelen beuken toen ze aan de oever stond.

Toen de vreemdelinge begon te spreken, keek Cecille haar verwachtingsvol aan. Ze kon het niet helpen dan het met de roodharige eens te zijn, maar momenteel kon ze zich niet over haar obstakel heen zetten, hoe graag ze het ook wilde. De blondine had genoeg geprobeerd. Erover heen springen, proberend zich erdoorheen te slaan. Ze had zelfs geprobeerd het te negeren, maar ze had al lang en breed door dat het iets was waar ze toch overheen moest. “Dat doe ik normaal ook niet,” mompelde ze als reactie op de woorden. Normaal gesproken bekeek zij het juist op de rooskleurige manier. Geen zwart-wit, maar alles in felle, vrolijke kleuren. Dat kon ze alleen even niet meer, want de klap die ze oorspronkelijk met haar zij had opgevangen en hoogstwaarschijnlijk iets met haar ribben had gedaan, had er ook voor gezorgd dat het de kleur momenteel eruit had gemept. Het was inderdaad een beetje donker in haar kijk op het leven nu.

Ondanks dat kon ze het niet laten om nog gewoon grapjes te maken. Het was zoals haar metgezel had gezegd; genoeg goede dingen om het te compenseren. Ja, ze zat ergens mee, maar dat betekende niet dat ze het zich van alles af liet nemen. Daarom kon ze het ook niet laten om met haar wenkbrauwen te wiebelen. “Soms kijk ik graag,” voegde ze daar aan toe. Dat was eigenlijk niet waar. Ze mocht dan erg vaak perverse gedachten hebben, maar als ze een koppel elkaar zag aflebberen op een feestje, dan ging ze snel naar de volgende kamer. Niet omdat het er zo ontzettend walgelijk uitzag – wat ze wel vond, daar niet van – maar omdat het niks met haar deed behalve uitzetten. Nu begreep ze het van hun kant ook wel: Niks van anderen aantrekken en doen wat je zelf wilde. Dat betekende echter niet dat ze zelf liever geen privacy had, want dat was dus wel zo. Zelfs als ze wel eens van die grapjes maakte dat haar omgeving niks kon schelen.

Ze was onder de indruk. Goh, dat hoorde Cecille niet vaak. Daarom lachte ze ook een beetje vermaakt. “Het zou me eigenlijk niks verbazen als iemand die taxi voor me heeft gebeld. Misschien heb ik met mijn stomme kop wel gezegd dat ik naar Aquacorde wilde, omdat ik hier nog nooit ben geweest,” reageerde ze. Zo bijzonder was het dus niet, maar ergens wist het de blondine haar grote ego wel te strelen. Sara en Yara hadden haar uitgekauwd. Deze reactie vond ze veel leuker. En fijner. De mysterieuze grijns ontging haar niet en hoewel het wel een alarmbelletje deed rinkelen, negeerde Cecille die voor een groot deel. “Oh, dus je hebt connecties?” vroeg ze, terwijl ze haar gewicht even verplaatste. Haar mondhoeken zakten voor een seconde omlaag door een steek van pijn, maar ze krulden al snel weer omhoog tot een grijns van haarzelf. “Share if you care,” voegde ze aan haar woorden toe, waarna ze grote puppyoogjes opzette. Iets wat ze eigenlijk van Yara had geleerd, maar kennelijk zat het ook in haar genen. Niet dat haar ouders het ooit tegen haar hadden gebruikt... Dat zou ze wel weten.

Het feit dat haar metgezel een serieus gezicht opzette tijdens haar verhaal voelde wel goed. Eigenlijk voelde het verkeerd, want Cecille had niet vaak een serieus gesprek, maar het was gewoon fijn om te weten dat ze echt serieus werd genomen. Zeker door een vreemdelinge die ze nog nooit eerder had ontmoet en waarvan ze de naam nog niet eens wist. Soms deed ze wel eens een spelletje als ze na een tijdje de naam nog niet wist. Dan probeerde ze een goede naam bij diegene te verzinnen en dan maar hopen of het daadwerkelijk de naam was of niet. Daar voelde de blondine nu echter niks voor, want ze had belangrijkere dingen aan haar hoofd dan haar naam. Misschien dat ze zich nog eens fatsoenlijk zou voorstellen ofzo. Was dat nu echt van belang? Wat van belang was, was dat ze begrepen werd en dat merkte ze aan de houding van de roodharige. Of het wel zo bijzonder was dat een vreemde dit serieus nam, wist ze niet. Cecille had wel vaker haar hart gelucht bij een wildvreemd iemand, gewoon omdat die dan in de buurt zat met een glas bier in de hand. Terrasjes waren daar een prima plek voor – evenals voor nieuwe vriendschappen sluiten. Nu was dit geen terras en had zij het flesje bier in de hand, maar het kwam wel op hetzelfde neer. Dat was nou zo mooi aan sociaal en open zijn; je kon met iedereen contact leggen als je wilde. En als de ander ook wilde, natuurlijk.

De vraag of ze het wel wilde vertellen werd gesteld en Cecille beet twijfelend op haar onderlip. Zou het haar helpen? “Ja,” beantwoordde ze de vraag na een korte stilte. Nadenken zorgde voor hoofdpijn, vooral als ze het te lang deed en al helemaal als het om zoiets als dit ging. “Het zou me eigenlijk wel opluchten... Maar niet als er wat op het spel staat,” vervolgde ze toen. Sara zou het zowaar uit kunnen maken en hoewel die zorgen de vorige keer al de grond in werden geboord, kon ze het risico gewoon niet nemen. “Het zijn eigenlijk twee personen...” Yara was ook nog een optie. Misschien kon ze beter eerst haar hart luchten bij haar zusje – zien of het iets uithaalde. “Misschien kan ik het beter eerst aan eentje vertellen en dan zien hoe het uitpakt,” dacht ze hardop verder. Ze keek de roodharige afwachtend aan. Misschien had zij een beter idee of stemde ze in met Cecille. Dat, alleen al, zou haar heel erg helpen.
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptydi aug 04, 2015 4:25 pm


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Als ze het hier niet over zouden hebben, zou de onbekende blondine nog ergens onschuldig over kunnen zijn. Grinnikend trok Jane één rode wenkbrauw op. "Krijg ik er spijt van als ik daarnaar doorvraag?" Vroeg ze, een grijns op haar gelaat en haar hoofd ietjes gekanteld. Zelf was ze ook niet bepaald een onwetende heilige, maar het leek erop dat de blondine toch net iets ergers was, als furries het enige onbekende terrein waren. Kort knikte Jane als reactie op wat de blondine zei over haar lijst met klachten. Meer had ze echter niet over het onderwerp te zeggen, ook omdat ze wat eerder gebeurd was niet zo'n grote impact op de rest van haar dag wilde laten hebben. Het was misschien een leuke anekdote om ooit aan iemand te vertellen, en als het aan Jane lag was dat dan ook het enige waar de herinnering ooit nog voor zou dienen. Naast de aanleiding zijn met van gesprek met deze gezellige blondine, that is.

Tijdens haar betoog ving de roodharige een verwachtingsvolle blik op, maar pas toen ze was gestopt met praten en er een reactie gemompeld werd, begreep Jane dat haar woorden niet helemaal het effect hadden gehad waarop ze half op gehoopt had. Gemompel was nooit goed, namelijk. Het betekende spijt, verdriet en meer van dat soort negatieve emoties die Jane liever niet bij haar medemens zag. "Hé, kom op," begon ze dan ook terwijl ze de blondine meelevend aankeek. Ze wist niet wat er precies mis was, maar dat het veel impact had had kon ze wel merken. "Op deze manier guilt-trip je me er nog in om je ook nog mijn Olijfje te geven."
Gelukkig vrolijkte de blondine al snel weer op en kon ze zelfs weer grapjes maken. Het gewiebel van diens wenkbrauwen zag er op het moment zo blij uit in vergelijking met de treurigheid van eerder dat Jane spontaan in de lach schoot. Half omdat het gewoon grappig was, half omdat ze opgelucht was dat de blondine er misschien toch niet zo erg mee zat. "Je bent me d'r een," sprak ze uiteindelijk toen haar gelach verminderd was tot een gegrinnik. Haar blik richtte zich weer op de blondine en stond geamuseerd. "En je geeft nu ook openlijk toe dat je dit vaker doet?" Gespeeld ondersteboven schudde Jane haar hoofd. Ze wist heus wel dat de vreemdelinge hoogstwaarschijnlijk een grapje maakte, en dat maakte het misschien nog net wat leuker om erover door te gaan.

Na vermaakt gelachen te hebben, zei de blondine dat het haar niets zou verbazen als ze niet eens zelf de taxi gebeld zou hebben, maar dat iemand het voor haar zou hebben gedaan. "Sssh, don't ruin it, you." Even had Jane haar wijsvinger voor haar mond geplaatst om haar reactie nog overtuigender te maken, maar die had ze alweer laten zakken toen ze zag dat het gezicht van de blondine een kort moment betrok toen ze bewoog. De daarvoor gestelde vraag volledig negerend, kneep Jane haar ogen wat samen. "Is alles oké?" Vroeg ze, de vermaakte toon voor nu volledig uit haar stem verbannen. Ze konden hier wel lollig zitten doen, maar als er iets mis was gegaan toen de blondine in het water lag, moesten ze nu meteen een ziekenhuis op gaan zoeken.
Haar houding veranderde echter volledig toen haar gesprekspartner puppyoogjes opzette. Jane smolt. Ze was een sucker voor alles dat schattig was, al zou je dat op het eerste gezicht misschien niet van haar denken. "De ouders van het kinderfeestje hebben bier 'n shit," antwoordde ze dan ook meteen.

Rustig wachtte Jane een antwoord af. Het leek haar het beste om zich nu niet op te dringen, omdat dit alles akelig veel weghad van een lastige kwestie. En hoewel Jane meestal niet het geduld had om te wachten tot alles verwerkt was, begreep ze wel dat sommige dingen nou eenmaal tijd nodig hadden. Toen er uiteindelijk verteld werd dat het de blondine wel op zou luchten als ze erover kon praten, maar ze niets op het spel wilde zetten, luisterde de roodharige braaf toe. Ze stond op het moment om te opperen dat zij haar luisterend oor wel aan wilde bieden, maar hield de woorden binnen toen de vreemdelinge verderging met praten. Het ging om twee personen, zo bleek, en de blondine opperde dat ze het misschien aan de één kon vertellen om diens reactie te kunnen peilen. Vervolgens werd ze afwachtend aangekeken. Even nam Jane de tijd om haar antwoord te formuleren. "Als je denkt dat hij of zij het aankan, moet je het zeker doen." Haar ogen dwaalden even af naar een bepaald grasplukje terwijl Jane naar woorden zocht en gingen vervolgens weer terug naar de blondine. "Maar als je het toch eerst nog wat veiliger wilt spelen, kan ik me wel aanbieden," besloot ze uiteindelijk. Het was misschien wel het minste dat ze kon doen nadat ze de onbekende blondine in het water gebeukt had.
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Cecille Skarsgård
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Tyrogue
https://pokemon-journey.actieforum.com/t135-cecille-skarsgard https://pokemon-journey.actieforum.com/t139-cecille-s-pokedex https://pokemon-journey.actieforum.com/t6582-cecille-s-work-log#132295

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptywo aug 05, 2015 1:59 am


Of ze er spijt van zou krijgen om door te vragen? Cecille grijnsde enkel mysterieus naar de roodharige. Ze was iemand van het plagen en riskante opmerkingen maken en hoewel ze ook wel zou bijten in plaats van alleen maar blaffen, deed ze dat niet altijd. Dit was geen uitzondering. De blondine verkoos het plagen bovenop de riskante verhalen en kon het daarom niet laten om geheimzinnig te blijven doen. “Ligt eraan wat voor een kinks je hebt,” reageerde ze uiteindelijk speels. “Ik kan er in ieder geval geentje voor je aanraden.” Dat klonk eigenlijk alsof ze er teveel had geprobeerd. Misschien was dat ook wel zo, maar ze had lang niet alles gedaan en was dat ook niet van plan. Ja, ze had vreemde dingen op haar bucketlist, maar dat wilde niet zeggen dat ze van zulke vieze dingen hield. Nope, haar niet gezien.

Cecille keek op bij het horen van de woorden. Het was bedoeld om medeleven te tonen en dat zag ze ook wel aan de blik die ze kreeg, maar ze was niet zeker of ze die wel verdiende na alles wat ze geflikt had. Dat was misschien nog wel het ergste van de hele situatie; ze kon het zichzelf niet vergeven. De blondine toonde een erg zwakke kant van zichzelf en ze had het gevoel dat Sivar haar daarom dingen verweet. Dat het eerder aan het gebeuren in Cyllage City lag, kwam niet in haar op. Gelukkig wist haar gezelschap haar wel op te beuren, want de opmerking over het olijfje bracht haar wel aan het glimlachen en vanaf daar stond ze het van zichzelf weer toe om te lachen en te grappen. Cecille zou Cecille niet zijn als ze dat niet kon doen, ondanks alle shit die ze had meegemaakt. Ze kwam er wel weer bovenop. Uiteindelijk.

De vreemdelinge schoot in de lach door haar grapje en diens woorden brachten een kleine grijns op haar gezicht, waarbij ze haar tanden ontblootte. Op de vraag had ze niet gerekend, dus het bracht haar wel even van haar stuk, maar ze herstelde zich al snel. “Misschien, misschien niet,” bracht ze uit, proberend net zo mysterieus te klinken als eerder. “Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet.” Niet alsof ze daadwerkelijk als zo’n viespeuk wilde overkomen, maar het boeide Cecille vrij weinig wat men over haar dacht als het op dat soort dingen aankwam. Ze was vaak uitgemaakt voor dingen die maar beter niet herhaald konden worden en het had haar niet veel gedaan.

Een pruillipje was wat de roodharige als reactie kreeg, Cecille niet erop lettend dat het contact voor een ander misschien wat te intiem kon zijn. Het leek er eerder op alsof ze een soort kloon van zichzelf had gevonden qua doen en laten, want de vreemdelinge scheen zelf ook geen last te hebben van zulke zaken. Toen ze zich echter verplaatste en daarmee last kreeg van haar ribben – of zij, Cecille had echt bij Arceus geen idee wat nou precies pijn deed – verdween de lollige sfeer voor een paar tellen. “Yeah, prima. Denk ik. Niks van net hoor,” deelde ze mee aan de roodharige, gepaard met een geruststellende glimlach. Er was niets om zich zorgen over te maken. De blondine had er niet zo’n ontzettende last van dat het haar alledaagse bezigheden belemmerde........ Met alcohol op. Besluitend dat ze er niet al te lang op wilde blijven hangen, ging ze verder op het vorige onderwerp en dat was het gratis bier. Cecille hief echter een verbaasde wenkbrauw bij het horen ervan. “Niet echt verstandig als je het mij vraagt,” reageerde ze eerst nors. Dat was niet bepaald hoe je als ouderzijnde je op een feestje moest gedragen. Van een kind dan. “Maar... Als het maar gratis is,” voegde ze er grijnzend aan toe. En als de kindertjes er maar niet van gingen snoepen.

Ze moest het sowieso aan Yara vertellen. Daar werd ze nu in ieder geval ook voor aangespoord door de jongedame en Cecille wist dat ze gelijk had. Haar zusje was sowieso de beste uitkomst van de twee, want de zwartharige had al een hoop van haar geheimen gehoord en ze was er sowieso zeker van dat Yara geen banden zou verbreken. Dat lag niet in haar karakter en bovendien hadden ze samen al teveel meegemaakt om elkaar niet meer te hoeven zien. Dat de roodharige echter voorstelde om als oefening te dienen, bracht het meisje in tweestrijd. Moest ze of moest ze niet? Het ging haar niet eens om het feit dat het tegen een wildvreemde was, maar ze praatte er gewoon niet graag over. Het zou haar alleen maar een erger wrak laten lijken en dat wilde ze niet. Aan de andere kant kon ze nu wel oefenen wat ze tegen haar zusje moest zeggen... Al kon ze dat natuurlijk ook improviseren... Maar misschien luchtte het nu wel al een beetje op. Cecille nam haar besluit en nam diep adem, zich klaarmakend voor het verhaal wat ze nu zonder na te denken eruit moest gooien.

“Well...” begon ze ongemakkelijk, terwijl ze weer een andere houding aannam. Hierdoor merkte ze op dat ze het flesje bier was vergeten en dat het nu voor een moment haar aandacht weer trok. Cecille overwoog om een flinke teug te nemen, maar koos er uiteindelijk voor om het flesje aan de roodharige te geven. “Ik was vorige week in Cyllage City en daar kwam ik een knul met groen haar tegen –” Shit, was het wel verstandig om hem te beschrijven? Zijn naam zou ze in ieder geval niet noemen. “Laten we hem X noemen voor het gemak.” Yeah, dat werkte. Kort, krachtig en het gaf niks weg. Zo kwam ze niet in verdere problemen. “We raakten aan de praat en liepen wat door de stad –” Lag het aan haar of liet ze het nu erg klinken alsof ze vreemd ging? Ach, ze had al minstens twee keer aangegeven dat ze zoiets niet zou doen... “– en toen vingen onze pokémon op dat er iets aan de hand was. We gingen kijken, vonden een bende en lang verhaal kort; we moesten vechten om te overleven.” Yep, de spanning was er nu wel een beetje vanaf. Al moest het sappigste deel nog komen.

“Ze hadden wapens, though, en we waren maar met ons tweetjes, dus we waren sterk in het nadeel. Ik kon ook niet steeds op X blijven letten en vice versa, maar ergens tussen het begin van het gevecht en toen hij mij moest helpen twee of drie kerels van me af te slaan, had hij een mes getrokken.” Cecille wist niet meer hoeveel het er waren op dat moment. Dat kon haar ook maar bitter weinig schelen. Wat haar wel kon schelen, was dat ze haar stem hoorde breken en dat was niet de bedoeling. De herinneringen aan het gevecht hielpen ook niet, want ze zag telkens voor zich hoe één van die kerels het ene moment kerngezond voor haar stond en het andere moment een lemmet in zijn nek kreeg begraven. Cecille’s rechterhand schoot naar haar hoofd en ze begroef haar gezicht er voor een moment in, proberend de beelden te vergeten. Arceus, hoe moest ze dit ooit aan Yara of Sara vertellen? Ze had bloed aan haar handen. Normaal gesproken zat ze er niet zo erg mee, maar normaal gesproken stierf ook niemand waar zij bijstond.
Like a fever I will take you down ♪
Terug naar boven Ga naar beneden
Jane Harper
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon : Bidoof
https://pokemon-journey.actieforum.com/t3047-jane-harper https://pokemon-journey.actieforum.com/t3049-jane-s-dex#61432

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Emptywo aug 05, 2015 11:05 am


I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Er werd op speelse manier gereageerd. Het viel de roodharige op dat zij en de onbekende blondine veel in gemeen hadden. Dezelfde humor, speelse houding en meer. Ze had veel sociaal contact, maar nog nooit was het zo erg opgevallen dat iemand zoveel op haar leek, en zij op de ander. Even grinnikte Jane dan ook om de grappende opmerking die zij ook best zou kunnen hebben gemaakt, waarna ze met een grijnsje reageerde: "Mijn kinks hou ik toch liever voor mezelf, sorry." Straks liep er een verdwaalde kleuter voorbij, of zo. Dat kon ze zo'n ukkie niet aandoen en Luca weigert kinks te bedenken want dat kan haar innerlijke kind niet aan, jeez.
Het plezier verdween op een gegeven moment, en Jane was blij om te zien dat ze blondine na haar grapje weer een glimlach op haar gezicht kreeg. "Kijk, da's al beter," glimlachte ze dan ook, terwijl ze haar elleboog van haar been afhaalde zodat ze de blondine een wat stevig klopje op haar schouder kon geven. Mensen moesten blij zijn.

Prima. Dacht ze. En ze kreeg er een gerustellende glimlach bij. Deze keer was het Jane die geen grapjes maakte. Eén wenkbrauw trok ze ietsjes op terwijl ze de blondine keurend aankeek. "Weet je dat zeker?" Vroeg ze alleen maar. Ze wilde niet later aan iemand moeten vertellen dat zij als laatste grapjes had zitten maken met de onbekende, omdat ze niet op tijd door had gehad dat er iets mis was. De roodharige wilde zich ook altijd het liefste niets aantrekken van pijntjes die ze de aandacht niet waard vond, maar dat wilde niet zeggen dat dat haar nog nooit in de problemen had gebracht. Daarom had ze liever dat anderen haar niet opvolgden op dat gebied, voor het geval het bij hen nog slechter uitpakte.
Al snel werd er op een ander onderwerp overgestapt; gratis bier. Jane vermoedde dat het was omdat het afleidde van het vorige onderwerp, maar ging er ook niet tegen in. De blondine zou hopelijk wel weten wat het beste voor haar was en Jane zou pas echt maatregelen gaan nemen als het haar dringend nodig leek. Voor nu zat ze nog wel lekker, was alles oké. Toen de onbekende opmerkte dat het niet verstandig was om drank in de buurt van kinderen te houden, knikte Jane instemmend. "Precies," sprak ze, "Graag had ik gewoon alle alcohol meegenomen, maar ik moest nogal snel vertrekken." Dat had niet als bijbedoeling dat Jane zo zelf meer te drinken had, hoor. Nèùh.

"Well..." Kwam er wat ongemakkelijk uit. Jane haalde uit dat ene woord dat de blondine haar aanbod aannam, en schoof automatisch wat op zodat ze naar haar gesprekspartner kwam te zitten, als om extra steun te bieden. Wel liet ze nog wat afstand tussen de twee bestaan, want hoewel naar iemands borst grijpen iets heel anders was dan naast elkaar zitten, wilde Jane het niet riskeren dat ze teveel in de personal space van de blondine binnendrong. Vervolgens trok ze haar benen wat op en liet haar wang op haar knieën liet rusten, zodat ze de ander gemakkelijk aan kon blijven kijken. Het flesje bier werd haar aangereikt, en de roodharige nam het zwijgend over, waarna ze haar hoofd een moment van haar knieën hief om een slok te kunnen nemen. Het drankje zette ze in het gras tussen haar en de blondine neer om niets te verstoren, want het verhaal was begonnen.
Het begon allemaal heel onschuldig, met een dagje in Cyllage -- een stad waar Jane nog nooit was geweest -- en een groenharige knul die niet nader beschreven werd maar wel de naam 'X' kreeg. Ze praatten en liepen door de stad. Heel.. Normaal, allemaal. Jane zag zichzelf, of iemand anders die minder op de blondine leek, al precies hetzelfde doen. Toen er iets gezegd werd over Pokémon die oppikten dat er iets mis was, wilde de roodharige grappend opmerken dat Kiek dan nog wat van ze kon leren, maar ze hield zich in. De blondine wist immers niet wie Kiki was, en daarbij leek dit haar niet het moment om het verhaal te onderbreken. Daarom ging ze alleen ietsjes rechter zitten en luisterde aandachtig.
En toen kwamen ze een bende tegen. Jane fronste. Bendes waren foute boel, altijd. Eén of twee bendeleden konden nog wel leuk zijn, maar in een grote groep waren ze gevaarlijk. Ze voelden zich groot in het gezelschap van hun maten, dachten dat ze de wereld aankonden. En dan gingen ze slaan, of erger. Het was dan ook geen al te grote verassing dat de blondine vertelde dat er een gevecht volgde. Dat er wapens bij betrokken waren, in een gevecht tegen mensen die in de minderheid waren, verbaasde haar al en die verbazing groeide met elke lettergreep die volgde. Onbewust was Jane weer helemaal rechtop gaan zitten en waren haar ogen wat wijder opengegaan. X had.. Iemand vermoord. Ja. Dat was duidelijk te zien aan de reactie van de blondine, die haar gezicht in haar hand verborgen had en haar stem die brak. Arceus. Een golf van zowel medelijden als verbijstering ging door Jane's lichaam, al was die eerste emotie net wat sterker. Voor nu nog zwijgend sloeg de roodharige een arm om de onbekende heen terwijl ze wat voor zich uit staarde. Jane kon haar hoofd niet om het besef krijgen dat deze blondine, die zo vrolijk leek en het gedoe met het pak weer goed had gemaakt voor haar, zoiets mee had moeten maken. Het was vreselijk. "Dat is vreselijk." Het kwam er zacht uit, maar zeker wel gemeend. Dit deed je niemand aan. Je liet niemand toekijken als je.. In koelen bloede..  Nee. Jane kon het bijna voor zich zien, en dat deed de rillingen al over haar rug lopen. Stoeipartijtjes waren oké, professionele gevechten ook nog wel, maar dit niet. X had een grote fout gemaakt. Arceusverdomme. Haar arm bleef waar hij was, omdat Jane hoopte dat het iets van steun bood, want dat was wat de blondine volgens haar nodig had. Eerst steun, woorden kwamen later wel.
TAG: CECILLE! + QUICK NOTES
WHAT KATY DID

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

Rar Empty
BerichtOnderwerp: Re: Rar   Rar Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Rar
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 5Ga naar pagina : 1, 2, 3, 4, 5  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Kalos :: Aquacorde Town-
Ga naar: