Cap-of-war

Member Irvin Stanwick Punten : 414 Age : - Icon :

“Geen wonder dat jij bijna gratis was,” mompelde Irvin geïrriteerd tegen zijn Growlithe, die koppig met haar rug naar hem toe zat. De jongen had wat willen trainen, maar Hubble luisterde voor geen meter. Ember op die omgevallen boom? Geen reactie. Bite? Een spottend gesnuif. Wat moest hij in Arceusnaam doen met een Pokémon die niet luisterde? “Kom op Hubble, is het zo erg om even te trainen?” vroeg hij uiteindelijk, maar de Growlithe gromde alleen maar wat. Met een diepe zucht ging Irvin tegen de eerste de beste boom aan zitten. Hier kon hij echt niets mee. Hij staarde wat voor zich uit en kon zich enkel voorstellen hoe zijn hele plan in duigen viel door deze rotpokémon. Terwijl hij zo nadacht, had hij niet door dat Hubble naar hem toe sloop. Pas toen hij merkte dat zijn hoofd kouder aanvoelde, zag hij dat Hubble niet meer op haar plek zat, maar dat ze aanstalten maakte om weg te rennen met de muts van haar trainer in haar mond. “Hé, geef die terug!” riep Irvin, waarbij hij overeind sprong en snel zijn muts pakte voordat Hubble de kans kreeg om weg te rennen. De Growlithe was echter niet van plan om de muts zomaar op te geven en trok zo hard als ze kon aan de rode stof. Jammer genoeg voor haar deed Irvin hetzelfde en beide partijen konden niets anders doen dan de muts naar zich toe te trekken en hopen dat de ander zou loslaten.

Member Daniel Marshall Punten : 162 Age : - Icon :

in every soul

ARE THE BONES OF A MIRACLE

Daniel wist niet precies hoe hij Lavaridge Town had verlaten maar van het ene op het andere moment stond hij opeens in een ander dorpje genaamd; Fortree City. Het had weliswaar een heleboel gescheeld omdat hij op de rug van River rond reisde, die het ook helemaal niet erg had gevonden ofzo. Op zijn schouder zat zoals gewoonlijk zijn Chimchar die met een nieuwsgierige blik om zich heen keek, want waar net overal bergachtig gebied te zien was, was er nu overal groen te zien. En Daniel voelde zich hier beter op zijn gemak dan eerst.. bergen deden hem voornamelijk aan zijn moeder en broer denken en dat was juist iets wat hij nu niet wilde. Eigenlijk was dat al te laat want River deed hem zoveel aan Quinten denken dat hij nu pas begon te beseffen dat zijn broer gewoon echt weg was. Daarom was hij ook zo snel mogelijk uit Lavaridge vertrokken. Nee, hij moest er niet aan denken.. het was al erg genoeg om te weten dat hij er nog steeds moeite mee had. River begon angstige geluiden te maken en zag meteen de oorzaak. Een jongen van rond zijn leeftijd was met een Growlithe aan het vechten om een stuk stof, en waarschijnlijk schrok River hiervan. De Ponyta was namelijk erg gevoelig voor gevechten. “Woah!” riep hij geschrokken uit en klampte zich om de nek van de Ponyta vast toen deze steigerde, hij liet daarom ook gauw los omdat hij het niet vol hield. Aylin sprong snel van de jongen zijn schouder af waar ze behendig op de grond terecht kwam maar haar trainer had minder geluk, die kwam met een klap op zijn elleboog terecht kwam. De blonde jongen beet op zijn onderlip waar hij de pijn in zijn arm negeerde en weer overeind kwam om snel de teugels van de Ponyta te pakken. “Rustig jochie, rustig. Het is goed,” probeerde hij de Ponyta gerust te stellen. River probeerde zich nog los te rukken maar Daniel streelde zachtjes over zijn snuit heen terwijl hij deze woorden herhaalde. Ondertussen keek Aylin enthousiast toe hoe de jongen en de Growlithe aan het vechten waren om het stukje stof, en vroeg zich af wat er eigenlijk aan de hand was.. het zou toch niet iets belangrijks zijn? Ze begreep er eigenlijk helemaal niets van.

Member Irvin Stanwick Punten : 414 Age : - Icon :

Net toen Irvin begon te denken dat Hubble zijn muts nooit zou loslaten, werd ze afgeleid door iets wat er verderop gebeurde. In plaats van te gaan kijken wat er aan de hand was, want normaal gezien werd de Growlithe nooit zomaar afgeleid, maakte Irvin van het moment gebruik door extra hard aan de muts te trekken die meteen uit de verlichte grip van Hubble's kaken schoot. Meteen keek de Growlithe haar trainer weer aan en gromde ze, al was ze waarschijnlijk vooral boos op zichzelf omdat ze de muts had losgelaten. Irvin grijnsde voldaan en zette de muts weer op zijn hoofd. Zo, hij had gewonnen! In plaats van zich over te geven, draaide Hubble zich echter om en liep op een trainer met een Ponyta en een Chimchar af. Wacht, wat? Hoe lang stonden die daar al? Irvin zuchtte even en liep op het groepje af. Veel keus had hij immers niet, want Hubble was al voor de Ponyta gaan staan en keek deze beschuldigend aan. Dat moest wel betekenen dat ze eerder door de vuurpokémon was afgeleid en daar was ze natuurlijk helemaal niet blij mee. Irvin negeerde de Growlithe maar en keek de jongen aan, die ongeveer net zo oud was als hijzelf. “Eh, staan jullie hier al lang?” vroeg hij maar. Hoewel Irvin blij was met zijn overwinning, had het er waarschijnlijk belachelijk uit gezien voor anderen. Geweldig, maar niet heus.

Member Daniel Marshall Punten : 162 Age : - Icon :

in every soul

ARE THE BONES OF A MIRACLE

Aylin keek wat beteuterd toen de twee vreemdelingen ophielden met het ‘gevecht’ en liet haar hoofdje wat teleurgesteld omlaag zakken. De waarom de twee waren gestopt kwam haar best snel te binnen en de grijze ogen van de Chimchar gleden naar Daniel en River. Ze zag dat de Growlithe richting haar trainer liep die River met een hand over zijn snuit aaide en de Ponyta probeerde te kalmeren. Hij was waarschijnlijk al wel gekalmeerd maar de jongen bleef alsnog met zijn over de snuit van River gaan die zijn ogen had gesloten en zijn hoofd over de schouder van Daniel had gelegd. Deze keek wat verbaasd op toen hij de Growlithe met een beschuldigende blik naar zijn Ponyta zag kijken maar begreep eigenlijk niet echt wat er gaande was. Hij was net van River’s rug gevallen door een onschuldig iets in zijn ogen maar dat kon toch niet echt de oorzaak zijn, dat River daarvan geschrokken was..? Maar blijkbaar hadden ze hierdoor wel iets verstoord dat de Growlithe absoluut niet leuk vond. Daniel voelde een pijnlijke steek door zijn arm trekken waar hij een gezicht trok, maar zijn arm naast zich stil liet hangen in een poging om het te negeren hoewel hij toch zijn vrije hand op de zere plek te legde en hoopte dat het gewoon weg zou trekken. Hij kon nu geen gekneusde of gebroken ledematen gebruiken. Nu pas merkte de blonde jongen dat de trainer van de Growlithe naar hen toe was gelopen. “Eh, staan jullie hier al lang?” vroeg de jongen waarop Daniel een nadenkend gezicht en een blik met zijn Chimchar uitwisselde. “..nou ja, wat is lang?” gaf hij als wedervraag waarna hij de jongen een vriendelijke glimlach schonk. Het was niet echt de bedoeling geweest om de jongen en zijn Growlithe te storen in hun spel. “..wie heeft er eigenlijk gewonnen,” zei Daniel met een grijns die langzaam in een grimas werd. Hij voelde dat zijn arm op de plek waar hij het vast had pijnlijke klopte, een teken dat het niet oke was, maar toch wilde hij koppig zijn en er niet aan toegeven. “Het spijt me als we jullie hebben gestoord.. het was niet de bedoeling,” voegde hij er nog aan in een poging om zich te verontschuldigen. Aylin keek bezorgd naar haar trainer terwijl River met een niet begrijpende blik naar de Growlithe keek. In ieder geval hoopte Daniel dat het niet in een ruzie zou eindigen want echt slecht bedoelde hij het niet.

Member Irvin Stanwick Punten : 414 Age : - Icon :

Blijkbaar had de blonde jongen gezien dat Irvin en Hubble aan het vechten waren om een muts, waar Irvin niet bepaald blij mee was. Het was niet iets wat hij normaal gezien deed en liet dus een verkeerde eerste indruk van hem achter. In elk geval had de blonde jongen gevraagd wie er had gewonnen, wat eigenlijk minder beschamend klonk dan wat Irvin had verwacht. “Ik,” zei hij, waarbij hij onbewust een trotse houding aannam. Stiekem was hij dat eigenlijk ook wel, want hij had laten zien dat hij sterker was dan zijn Growlithe. Hij keek de jongen dan ook wat verrast aan toen hij zich verontschuldigde voor het verstoren van het gevecht. Voordat hij antwoordde, keek Irvin even naar Hubble die nog steeds niet bepaald geamuseerd naar de Ponyta van de ander staarde. “Je hebt me juist geholpen,” zei hij uiteindelijk. “Anders had ik misschien geen muts meer.”

Gesponsorde inhoud