Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: bright eyes { floyd duncan za mei 02, 2015 12:47 pm
I was on your side
Voor de verandering had ze de grote stad verlaten en was in een willekeurige richting gelopen. Zo willekeurig dat ze nu was uitgekomen in een gebied genaamd Badlands en ze kon best wel begrijpen waarom het zo heette. Er was gewoon helemaal niets.. Alleen maar stof, zand en rotsen. Met af en toe een plantje, als het al een plantje was, en een groot gebouw ergens in de verte. Ze had van verhalen op het HQ gehoord dat dat een Powerplant moest zijn, een gebouw waar elektriciteit zou worden opgewerkt met behulp van electric type pokémon. Het meisje keek op toen er aan haar mouw werd getrokken en voordat ze omkeek was haar Sableye al weer verdwenen en zat tussen de rotsen. Voor hem was dit het paradijs, de pokémon had een strikt dieet bestaande uit rotsen en edelstenen. En rotsen waren hier in overvloed. "Niet te veel eten, Yurei," zei het meisje zachtjes, terwijl ze zich omdraaide en uit haar zak een rode knikker haalde. Ze hielt de knikker voor haar even wijnrode ogen en keek er door heen. Een zachte geschrokken gil was te horen, toen ze merkte dat er opeens iemand voor haar stond en ze zetten stap achteruit. De Sableye keek direct op van zijn lunch en kwam dreigend voor het meisje staan. Niemand die aan zijn trainer zou komen.
Onderwerp: Re: bright eyes { floyd duncan za mei 02, 2015 1:23 pm
Wat had Floyd een hekel aan de Badlands. Of het was er te koud of het was er te warm. Niet te vergeten al dat verschrikkelijke zand dat altijd maar in het rond vloog. Als je dan ook nog eens pech had kon het wel eens zijn dat je vast kwam te zitten in een vervelende zandstorm. Zijn gevoel voor richting was al verschrikkelijk, maar dan echt verschrikkelijk. Op een plek waar er geen herkenningspunten waren was het dan ook nog erger. Er waren gelukkig geen mensen, of dat dacht hij eerst toch. Een figuur werd uiteindelijk zichtbaar. Klein, wit haar en wat groens in haar handen. (Arme stakker ziet geen rode kleuren ;3) De andere had hem niet meteen gezien maar zodra dat haar blik op hem gericht was liet ze een gil horen. Bij de gil keek Floyd toch even over zijn schouder heen. Ergens had hij verwacht dat er één of andere grote, angstaanjagende pokémon stond waar het meisje van was geschrokken maar dat was niet het geval geweest. ‘Ik was me er niet van bewust dat ik zo angstaanjagend ben,’ zei hij uiteindelijk wanneer dat Floyd het meisje weer aan keek. Zijn blik was even blijven hangen op de pokémon die zich erbij had gevoegd. Wel dat was iets wat je angstaanjagend kon noemen.
Onderwerp: Re: bright eyes { floyd duncan ma mei 04, 2015 9:04 pm
I was on your side
Ze hielt de knikker voor haar oog, terwijl ze de man voor haar in zich op nam. Vaag kan ze herinneren dat ze hem een, misschien twee keer, had zien lopen door het grote gebouw van Team Rocket heen, waardoor ze zich bedacht dat hij geen verkeerd persoon zou moest zijn. Het feit dat Team Rocket zelf niet al te geweldig goedaardig was, had ze niet eens door, daarvoor was ze veel te onschuldig. Ze hielt haar hoofd nieuwsgierig schuin en haalde de knikker weg. Ondertussen was haar Sableye weer vertrokken om verder op zoek te gaan naar stenen om te eten, nu hij door had dat de man niets tegen zijn trainer zou doen. "Niet eng," zie ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd weer recht op d'r nek zetten. "Geschrokken," vervolgde ze daarna. Het meisje sprak nooit veel en als ze sprak was het met weinig woorden, maar spreken kon ze wel. "Waarom ben je hier?" vroeg ze daarna. Opgroeien bij je oudere broer zorgde ervoor dat er niet echt iets van manieren in waren gestampt bij d'r. Het feit dat ze de oudere man daarom moest aanspreken met "u" ontschoot haar ook vaker dan eens.
Onderwerp: Re: bright eyes { floyd duncan za mei 23, 2015 6:54 pm
Wie dat het witharige schepsel ook was ze beweerde hem niet eng te vinden. Ze schrok enkel. Kwam wat niet zowat op hetzelfde neer? Volgens Floyd toch wel. Het andere schepsel dat hij haar liep was het afgetrapt om zich verder bezig te houden met zijn eigen zaken. Wat dat ook mocht wezen. De man stak enkel maar zijn handen in zijn zakken. ‘Geloof wat je jezelf wijs wilt maken,’ besloot hij simpel weg te zeggen. Het meisje vroeg wat hij daar deed, een vraag die hij net zo goed ook terug kon stellen. Floyd besloot om niet meteen antwoord te geven op de vraag, maar keek in plaats daarvan om zich heen. Van de omgeving was niet veel te zien. ‘Zijn het soms jou zaken om te weten wat ik hier doe?’ vroeg hij uiteindelijk wanneer dat hij haar aan keek. Hij was geen kinder fan, en al helemaal niet van kinderen vanaf 10 jaar. Ze waren vervelend, hoe onschuldig ze ook waren.
