Kirito Masaki

Destiny has two ways of crushing us - by refusing our wishes and by fulfilling them.


Naam: Kirito Masaki
Leeftijd: 15 Jaar
Geslacht: Man
Type: Breeder
Hobby's:
• Tekenen
• Verhalen schrijven
• Volleybal
Pokédex:
Link
Uiterlijk:
Kirito is vrij kort voor iemand van zijn leeftijd en heeft middellang zwart haar en felgroene ogen. Meestal draagt hij een warme jas en een sjaal om zijn nek, gepaard met een stevige spijkerbroek. Ook zijn Kirito’s schoenen niet veel meer dan donkergekleurde sportschoenen die van een goedkoop merk zijn. Bij zomers weer, neigt hij echter een witte vest te dragen in plaats van de warme, dikke jas. Ook valt zijn doorzichtige en gevoelige huid op die de resten zijn van de chronische eczeem.

Geschiedenis:
De jongen werd geboren in een gezin met een gemiddeld inkomen, waarbij de vader werkte in de techniek en de moeder een simpele huisvrouw was. Het huis waar ze in woonde was een klein huis, middenin Twinleaf Town. Nu de familie uit 3 leden bestond werd de woning te klein en was het gezin genoodzaakt om te verhuizen naar een grotere woning en al spoedig verhuisden ze naar Hearthome City, een enorme, bruisende stad. De vader’s contract verliep en zodoende solliciteerde hij voor een nieuwe baan die dichter bij de stad zat, namelijk bij Oreburgh City. Na de eerste paar maanden ontwikkelde Kirito echter een erfelijke aandoening; chronische eczeem. Zijn moeder had graag willen werken, ze had immers een opleiding afgemaakt en een diploma om dat te bewijzen, maar haar aandacht ging volledig naar haar zoon. Direct volgde ze de tips op die de huisarts haar gaf en verzorgde de koppige en veel blèrende Kirito. Hierdoor krabde Kirito nog degelijk vaak zijn huid open, maar de schade bleef beperkt in vergelijking tot zijn vader die het tot zijn 18de had.

Na enkele jaren werd het kind enkel koppiger en luisterde amper naar zijn ouders, waarop ze radeloos werden en psychologen bijhaalde, maar enkel één had effect. Hij werd eveneens minder impulsief en begon vrienden te maken op de peuterspeelzaal. Daar leerde hij ook Pokémon kennen die hij als sympathieke wezens begon aan te zien. Toen brak echter de tijd van de basisschool aan en daar ging alles tegelijk bergop - en afwaarts. Zijn ouders kochten namelijk een vakantiewoning in Kalos, in het centrum van Ambrette Town. Elke zomervakantie ging hij daar heen met zijn ouders en besteedden ze de lange zomeravonden op het strand en overdag bezochten ze de diverse musea en liepen ze door de dorp.  Het was altijd een heerlijke tijd voor de jongen, maar er was een nare periode tegelijkertijd gaande qua school; hij werd voluit gepest op de school door zijn huidskleur die blank was. De meeste leerlingen waren namelijk donker of getint en hun ouders kwamen dan vooral van de tropische Hoenn of Unova. Kirito begon hierdoor meer teruggetrokken te worden en besteedde de pauzes met tekenen en het lezen van boeken. De moeder die nog contact met de psycholoog had, besloot te vragen om tips betreft de pest kwestie en spoedig vervolgde enkele maatregelen; sport was daar een van. Direct schreef ze hem in voor diverse sporten, waaronder volleybal. Uiteindelijk deed hij nog maar een sport, gezien hij er aanleg voor leek te hebben en er plezier in had en bovendien werd hij amper gepest; ze respecteerden hem. Na enkele jaren kwam echter het probleem dat hij te kort werd om de sport nog op hoog niveau te bespelen en met een boel tegenzin stopte hij met de competities en uiteindelijk ook het sport als geheel. Intussen verdiende de vader minder, doordat weer zijn tijdelijke contract was verlopen en hierdoor gingen ze een arme tijd tegemoet. Telkens wanneer hij iets wilde, weigerde zijn ouders dat te kopen voor hem. De technische snufjes die andere hadden, had hij niet en steeds meer werd hij op school gepest, evenals op de middelbare.

Toen sloeg het noodlot toe, zijn vader werd ontslagen toen een economische crisis teisterde en spoedig weden ze genoodzaakt het vakantiehuis te verkopen, maar gezien hun vaste woning meer waard was, verkochten ze die. Het gezin verhuisde dus naar Kalos toen Kirito de leeftijd van 10 jaar bereikt had. De vader kreeg een beter betaalde baan en het eczeem van Kirito ging eindelijk over, maar de moeder werd te oud om nog gemakkelijk een betaalde baan te vinden. De jongen kwam door de verhuizing op een andere school en het gepest hield langzamerhand op, maar veel vrienden wist hij amper te maken. Ook zijn verworven onzekerheid ging niet direct voorbij. Ze gingen een rustige periode tegemoet en eindelijk kreeg de jongen spullen waar hij jaren naar had verlangd, zoals een TV.

Het duurde niet al te lang, toen zijn vader per ongeluk iets aan had laten branden, tijdens het avondeten en het vuur naar de rest van het gebouw sloeg. Ze overleefden het allemaal, buiten de Meowth van de onderburen, maar de rekening werd te groot en ze konden het niet betalen met de vader’s loon. Dit bracht een vreselijk noodlot met zich mee; de ouders moesten beide volop werken en moesten in een klein huisje wonen in de ongure buitenwijken van Lumiose City. Ze kwamen enkel diep in de nacht thuis en weer wisselde Kirito van school, maar zijn cijfers kelderden, doordat zijn ouders hem amper nog met leren hielpen. Zelfs wanneer hij het hen aandrong, waren ze altijd te moe om hem aandacht te schenken en uiteindelijk gaf hij het maar op nu hij zonder hun hulp amper succes qua cijfers kon bereiken.

Het noodlot liet hem niet in de steek en een tweede brand vernietigde hun kleinschalige woning en ditmaal was zijn vader ongespaard gebleven. Na het incident werden ze uit de woning geworpen, voor de tweede keer en werd zijn moeder met psychologische problemen ondergebracht en hij bij een pleeggezin. Althans, dat laatste had hij toch weten te voorkomen door zijn tijd op straat door te komen. Na de eerste paar dagen zou hij vreemd genoeg een verandering in leefstijl krijgen en ontving hij een Beldum. Schijnbaar veranderde zijn noodlot.