Boat Road

Hij begon zich te realiseren hoe diep de herinnering aan zijn tienerjaren in zijn gedachten waren begraven. Het was niet echt raar, aangezien dat ook een van de dingen waar de witharige mee bezig was, zijn 'gezellige' jeugd vergeten. Verderop was een kraampje te zien, zouden die eten verkopen? Bij de eerste gedachten aan eten begon zijn maag al te rammelen dus snel liep Ren er maar heen, al werd de man niet terleurgesteld was het er best druk. Nogal in zichzelf mopperend sloot hij maar bij de groep aan, natuurlijk had de man geen idee wat er werd verkocht maar op het moment vond de witharige alles prima, zolang zijn rammelende maag maar stil ging worden. “Hey!” werd er geroepen, zoals ieder mens wel zou denken ging het in Ren om dat het niet tegen hem zou zijn maar hij kon het niet laten om even te kijken waar het geluid vandaan kwam. Het bleek van een meisje te zijn die vlak bij hem liep, misschien had ze het toch wel tegen de witharige? “Ik ben dus net hier en ben er dus net achter gekomen dat dit Kalos is, maar ja eh,” even haalde de man een wenkbrauw op, wat wou ze nou zeggen? Het bleef even stil, tot ze haar zin afmaakte “Naja, in elk geval, ik wilde dus weten waar ik heen moet,” oké, daar kwam hij al wat verder mee maar waar moest ze nou heen? “Voor de eerste gym?” dat was een goede, al zou de man het wel de richting kunnen aanwijzen werd het nogal moeilijk om precies te zeggen waar de Santalune Gym zal zijn "Heb je misschien een kaart? Dat gaat wat gemakkelijker." waarschijnlijk was er wel ergens in de buurt een een of andere winkel waar ze een kaart van Kalos zouden hebben maar daar ging hij niet heen, als de zwartharige een kaart had zou het een stuk gemakkelijker worden.

De witharige schoot bijna in de lach toen ze wees naar een grote kaart, waarbij iemand bijna haar vinger tegen een neus had gekregen. “Ja, ik snap er geen donder van,” logisch, in het eerste geval had Ren ook niks van die dingen gesnopen maar terwijl de tijd verstreek begon de man er steeds meer van te snappen. Terwijl en een kaart uit de tas van het meisje werd getoverd ging hij naast haar staan, op die manier zou hij een beter zicht hebben van waar de steden waren. “En hier heb ik ook zo een ding, maar ik snap niet welke kant ik op moet als ik daar heen moet,” werd er door het meisje uitgelegd waarna ze met haar vinger naar Cyllage City was, daar was eeb gym. Dat was een van de dingen die het meisje goed al maar het was niet de eerste gym “Eigenlijk weet ik niet eens waar de eerste gym is,” ja, dat was iets wat de witharige door had "Als eerste, hier zijn we." terwijl Ren sprak wees hij de correcte plaatsen aan "En hier is de eerste gym, de Santalune City gym." even wierp de man een blik naar de Trapinch, werd dat arme beest nou geplet door haar trainster, of leek dat zo? "Om naar deze stad te komen.." met deze bedoelde de witharige Lumiose City "Kan je het beste die richting opgaan." zijn arm wees naar achteren, Ren had wel al een snelle blik daar naartoe geworpen, stel voor dat hij ineens in iemands oogaan het prikken was, lekker...

Het leek erop dat de zwartharige zijn uitleg begreep, dat was mooi, dan hoefte Ren het namelijk niet een tweede keer te vertellen. “Dan heet die stad Santalune City,” sprak ze nadat hij haduitgelegd waar de Santalune Gym was, al zei de witahrige het niet hardop, was het niet een al te slim iets, of noet wat zo klonk in haar huidige situatie. “En met deze bedoel je dus Santalune town, of village of wat het ook was,” werd hij arupt afgesneden door het meisje maar dat negeerde de man gewoon en ging verder met zijn uitleg. Tijdens het wijzen prikte Ren wel bijna iemand zijn oog eruit, oeps, had hij toch niet goed gekeken. Maar het kon ook aan de vrouw liggen, want er kwam wel vanaf elke kant een nieuw iemand welke het ene moment links leek te zijn en in een oogwenk achter de man. “Zo, toen had je bijna iemands oog uitgeprikt,” werd er gemompeld door het meisje, welke haar Trapinch plette om haar lach in te houden, arm beest. "Ach, jij hadnet je vingen bijna in iemand zijn neus gekreken." kaatste Ren de opmerking op een niet bepaald slechte manier terug. De Ant Pit Pokémon begon rare geluidjes te maken "Zou je hem niet eens wat voorzichtiger vasthouden?" vroeg de man, als dat bleef doorgaan zal die arme Pokémon misschien nig wel eens stikken.

Een grijns verscheen het het gezicht van het meisje en ze zei “Ja, okay, dat is waar,”[/b] natuurlijk had hij gelijk, negen van de tien keer had de man gelijk. Dat was gelogen. Al hield de zwartharige de Ant Pit Pokémon iets losser vast bleef het ding gekke geluiden maken, even haalde Ren een wenkbrauw op en terwijl hij dat deed werd de oranje Pokémon zonder pardon in zijn armen geduwd [i]“Hier, hou eens vast alsjeblieft!” juist, terwijl hij de Trapinch iets anders ging vasthouden werd de Pokémon alweer uit zijn armen gehaald ”Bedankt!” sprak ze vrolijk ”Graag gedaan?” sprak de witharige maar, terwijl haar Pokémon werd gevoerd met een berry. “Sorry dat ik hem trouwens net zo in je armen had geduwd, maar hem kennende zou hij dan aan mij of aan een voorbijganger gaan beginnen,” Ren schudde zijn hoofd, nog een beetje in de war met wat er gebeurd was ”’T is geen probleem hoor.” Weer verscheen een glimlach op het gelaat van het meisje “En, heb jij eigenlijk pokémon?” de man knikte ”Ja, ik heb vijf Pokémon nu.” ineens schoot het de man binnen dat de twee elkaar helemaal niet hadden voorgesteld ”Ik ben trouwens Ren.”

“Oh gaaf! Welke pokémon?” werd er gevraagd door het meisje, de witharige haalde de vijf Pokéballs uit zijn zak, vergrootte deze en liet ze er allemaal uit ”Dit zijn Tygo, Myra, Lars, Venenum en Milan.” stelde Ren ze voor, in de volgorde hoe ze stonden. Nadat zijn Pokémon waren voorgesteld en hij zichzelf mompelde daarna “Oh ja,” een glimlachje vormde rond de lippen van de man “Ik ben Cayla!” de witharige knikte, pakt haar hand aan en schudde deze ”Aangenaam.” Lars sprong richting zijn trainer, sprong daarna op zijn schouder en bekeek het meisje met haar Pokémon vervolgens goed, de andere waren hun ding aan het doen, in andere woorden: Ren had werkelijk geen idee wat ze aan het doen waren.

“Wow, jij hebt echt leuke pokémon!” sprak Cayla opgewekt en vlak nadat de Evolution Pokémon op de schouder van de witharige zat keek het beestje in de armen van de zwartharige de Eevee zag zijn oogjes werden groot van verbazing, het meisje greens even en zei tegen te Pokémon “Ja, hoe is die Eevee nou ooit op zijn schouder gekomen hé? Dat kan jij niet,” waardoor ook een klein grijnsje op het gezicht van Ren verscheen, het was best wel een leuke Pokémon maar ook weer niet zo bijzonder dat de witharige hem wou. Een kleine Cyndaquil kwam erbij ”Dit is Laya,” werd de kleine Fire Mouse Pokémon voorgesteld, het beestje leek nogal te schrikken van Milan welke ook de Cyindaquil zag. “Welke pokémon heb je het langst?” Als hij het nog goed wist was het de Endurance Pokémon zijn ”Dat is Tygo, de Shelgon.” Ren kon misschien wel raden welke Pokémon Cayla als eerste had maar veel moeite om ernaar te vragen deed Ren niet, wel liet hij Tygo, Venenum en Milan terug keren, gewoon zodat het iets rustiger werd.
[/i]